Piet Schreuder: De exoot, de toespraak, de verzoening

Deze poort schrijft geschiedenis. 17 september 1944
werden wij nachts om 3 uur wakker geschrokken door een geweldige luide klap. Sommige mensen waagden zich de straat op en vertelden ons dat het viaduct was opgeblazen. De volgende dag doken Engelse vliegtuigen met een donderend geraas op Plattenburg. Zij moesten de weg voor de grondtroepen vrij maken. Het werd een paar dagen stil. Toen zagen wij vanuit het bovenraam van de M.v.Gelrestraat zes pantsertankwagens op stalen rupsbanden door de weilanden van Het Broek naar ons toe rijden. Wij, jongens gingen naar het viaduct en zagen hoe de brede voertuigen in de wanden van het smalle viaduct grote sporen trokken. Gevangen genomen Nederlanmdse soldaten zaten sigaretten rokend, op de vervaarlijke gevechtsvoertuigen. Ze gingen de Schaapsdrift op en…. bij de Velperweg, de toenmalige Ernst Casimirlaan, sloegen zij, tot onze grote schrik linksaf richting Oosterbeek waar de Engelsen zich hadden gelegerd. Het waren dus Duitse tanks die wij zagen. Later kwam pas de beruchte Slag om Arnhem, die veel jonge mensenlevens kostte en waardoor de bevrijding 9 maanden pas later op 5 mei 1945 kwam.
Tussen 1951 1954 stond aan de achterkant een grote houten caravan, de tijdelijke woonplaats van het gezin van een bruggenbouwer. Toen het door de oorlog verwoeste viaduct de huidige brug werd, kwam de wethouder van verkeer hem openen. Hij en voorzitter buurtvereniging Plattenburg, Van Amerongen hield een toespraak en lid van Jeugdclub LEGOP, Ria Daams, had een grote bronzen sleutel op een kussen, die na een toespraak aan de wethouder werd overhandigd.
Zo werd dit viaduct een bruggenbouwer tussen Plattenburg en de nieuwe wijk Presikhaaf.
Ik dank Bep Boerboom, Loes van Nierop en Hubert Slings van het Openluchtmuseum voor het project Wandelroute Geschiedenis, dat mij bij deze opening in de gegenheid stelde een stukje geschiedeniis van 76 jaar geleden in onze heinnering te brengen.

15 oktober2021 werd ’s morgens om 10.30 uur werden de beschilderde wanden van de spoorbrug die Plattenburg met Presikhaaf verbindt, ingehuldigd. Daarop stond de wandelroute langs historische plekken uitgebeeld, waarvan onder andere in het boek “Presikhaaf het verhaal van een landgoed” van Pet Schreuder sprake is.
Loes van Nierop vertegenwoordigde Plattenburg, Bep Boerboom Presikhaaf. Zij genoten de medewerking van Hubert Slings van het Openluchtmuseum.
Het doel is niet alleen ‘bewegen’ aan te moedigen, maar ook doen beseffen dat historische kennis belangrijk is voor het uitzetten van nieuwe paden in de samenleving.


Je miste

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?