SCHAAPS…DRIFT – Historisch besef

Verniewde Schaapsdrift en Heemtuin  Presikhaaf

GEMENTE UIT BALANS?

Het is dringen blazen om die honderdduizend door de regering vereiste nieuwe woningen te plaatsen. Liefst op een plek waar nog geen woningven staan en er een goede infrastructuur is, die de nieuwe bewoners niet op achterstand zet voor het doen van hujn boodschapen.

Een gevaarlijke ondernemin voor het gemeentebestuur! Met alle goede bedoelingen een voorstel doen, waarmee bewoners direct akkoord gaan, lijkt niet mogelijk. Het wordt meestal een overleg op lamnge adem en met veel frustraties.

Zo maakt de gemeente Arnhem bekend de historische straat “Schaapsdrift” op de schop te willen nemen. De naam van de straat verwijst reeds naar een verleden dat de schapen van de Veluwe eenmaal per jaar langs deze weg naar de grazige weiden in het Broek geleid werden om te overleven. Er liep een beek langs, die de schapenhoeders de weg wees naar die weiden. Later kwamen wegens die beek daar elf wasserijen. Ik woonde in de Maria van Gelrestrraat en hoorde tussen 7 en 8 uur ’s morgens de verschillende fluittonen om de beurt ons op Plattenburg wakker roepen. Als we van het trapveldje van de paardenwei hiswaarts gingen, lagen wij, dorstige kwajongens op onze buik het heldere water te drinken. Dat wij later vernamen dat het water door die wasserijen heel wat bleekmiddel bevatte, lijkt dat ons toch niet te hebben vergiftigd. Ik mag mij verheugen op mijn 98-jarige leeftijd.

De gemeente wil de oude schuren en opstallen en zelfs de later nieuw gebouwde huizen daar af te breken om daar zoveel mogelijk nieuwe woningen te bouwen. En, ik houd mijn hart vast: om zoveel nieuwe mensen te bergen: woontorens….

Niet genoeg? Dan is daar nog altijd de heemtuin en de paardenwei direct links af de spoorbrug onder door. Want, het is geen dreigemnent meer, maar een noodzaak, zo beweert de gemeente. Ligt dat nou aan de leeftijd, die ons ikn de touwen jaagt, of is het de realiteit van het welbevinden? Jarenlang mocht ik lid zijn van het Platform Presikhaaf. Wij beijverden ons voor: “de bewoonbaarheid van de wijk” en “het welzijn van de bewoners”. Daaronder behoorden blijkbaar ook het park Presikhaaf, waar ik mij voor ijverde, want het in de oorlog vernielde park met dode en vernielde bomen, struiken en paden is toch weer prettig te bewandelen. Weliswaar zonder uitzicht op het “ooievaarsnest”, maar wie daar oog voor hebben, vol met historie als de plek daar het ooievaarsnest stond, het Esperantohuis, de blokhut en het kinderkoloniehuis. Dat heet “het historisch besef”, waar de mens blijkbaar niet buiten kan. Want wat je vandaag denkt en doet is morgen historie waaruit je de les trekt voor de komende tijd.

Dus laat de mens die komt niet buiten dat besef, en bewaar plekken als de boerderij, de heemtuin, de beek en de Schaapsdrift, die je meer thuis doen voelen dan de vele dreigende woontorens.

Piet Schreuder

polarisatie

POLARISATIE

Winnen of Verliezen

Of er een reden voor was of niet, maar af en toe deden we voor de gezelligheid in de huiselijke kring spelletjes. Ook als we familie of geestverwanten over de vloer hadden, kwam vooral mijn vader met de kaarten te voorschijn om een potje te gaan jokeren, één-en-dertigen of hartenjagen. Met ze tweeën kon ook: pesjanse. En ja, laat ik niet vergeten: Mens Erger Je Niet. En ja, het kon niet anders: eentje moest er winnen en de rest verloor het spelletje. Daar zaten we dan op elke kant van de tafel of op de hoek van de tafel, soms een kommetje met nootjes naast je. Om de spanning wat te verlichten, een kopje koffie of een glaasje ranja. Je moest eens weten hoe die nuchtere mensen een gezicht op zetten als ze een kaart moesten trekken. Twijfel overheerste, zal ik troef olpgooien of en laag kaartje? Om het later goed te praten, zeiden de verliezers: Ach, het is maar een spelletje. In kroegen en casno’s werd er niet zelden een levenskwestie van gemaakt. Als iemand van vals spelen werd verdacht ging men vaak genoeg op de vuist. Dat was dus de keerzijde van het verhaal.

Het kon zijn dat daardoor mensen voor hun leven elkander haten. Als je maar de kans zag dan deed je die ander te kort. Wilde je vrienden worden met iemand dan vertelde je welk een smeerlap je die ander vond. Samen sterk om die ander er weleens onder te krijgen.

Helaas is dit een karaktertrek van alle mensen over de wereld. Natuurlijk maar een klein, onschadelijk beetje bij jou en mij, totdat er een omstandigheid kwam en er een, om wat men nu noemt: “een grenzeloos overschrijdend gedrag” ontstaat. Eén of een groep personen komen in het algemeen verdoemhoekje. Je loopt het liefst om zulk persoon of groep heen. De ander is niet meer veilig voor jou al negeer je hem/haar zoveel mogelijk. Je haalt al of niet ware bewijzen aan van de kwade kanten van de gehate. Je toont je als een psycholoog. Niemand die het beter weet dan jij. Je vind anderen maar stom als ze het niet zo zien. Bij een ruzie tot oorlog toe: het eerste wat sneuvelt is de waarheid.

Het kost niet veel moeite om de wereldsituatie zo te beoordelen en vast te stellen dat bij alle onenigheid tot oorlogen toe oorzaken en gevolgen zijn. Wat te doen om die gevolgen te vermijden? “Och, het is maar een spelletje” zeggen, telt niet meer, er zijn immers al gewonden en doden gevallen. Of dit alles ten goede kan keren? Niets is voor niets. Deze maal is het een offer, en wel jezelf, je eigendunk, je hoogmoed, je eigenwijsheid, en al wat je meer bij een onenigheid in de weg staat. Omdat ik vergeven wil worden, vergeef ik dan ook mijn tegenstander? Zie ik in hem/haar een mens zoals ik? Heb ik wel genoeg zelfkennis?

Het is altijd zo geweest, alleen noemt het vanaf 2022 tijdens een discussie over de wereldsituatie “Polarisatie”, wat betekent dat er twee polen zijn die elkaar niet kunnen naderen. Twee personen die eerst goed met elkaar opverweg konden, kunnen opeens vijanden van elkaar zijn. Maar niet alleen personen, maar ook kunnen zo twee rassen, twee landen, twee volken, of wat voor groepen ook zich gevaarlijk van elkaar afzonderen of gelijk gestemden zoeken en vinden om de anderen te bestrijden. Oorzaken van een oolog.
Weet dit voordat je en discussie begint.

De kwestie H.H.

De kwestie H.H.

Onderstaande bestand is vervangen door een gecorrigeerde, die beter is voor de website. Dus zoeken maar onderstaande tekst maar niet in website opnemen.

KARAKTER CONTRA KARAKTER
Eenheid in verschil, daarop zei ze: Daar geef ik geen antwoord op. Met andere woorden: dat gaat je niets aan. Zo werd het een inpertinente vraag. Excuses daarvoor. Om te zien in hoeverre we vrienden konden zijn en elkaar konden verdragen, dacht ik de verschillen van elkaar te noemen. Bescheidenheid. Weet je wat inpertinent is? Ik vroeg een dame die zei dat zij over twee weken naar Spanje zou gaan, maar met ‘wie’ zij naar Spanje ging? Daar geef ik geen antwoord op, zei ze.dat kan toch niet helemaal uitmaken of je al of niet goed met elkaar kunt omgaan, laat staan om elkaar geven. Wij kennen best echtparen die totaal verschillend zijn en vaak ruziën, maar die toch weten dat ze bij elkaar horen en als het eop aan komt het voor elkaar opnemen. Ze zeggen zelfs soms zuchtend dat ze verschillend zijn, maar bedoelen daarmee dat het een mooi wonder is dat ze elkaar hadden ontmoet.

Onderstaande bestand is vervangen door een gecorrigeerde, die beter is voor de website. Dus zoeken maar onderstaande tekst maar niet in website opnemen.

KARAKTER CONTRA KARAKTER
Eenheid in verscheidenheid. Weet je wat inpertinent is? Ik vroeg een dame die zei dat zij over twee weken naar Spanje zou gaan, maar met ‘wie’ zij in Spanje ging, daarop zei ze: Daar geef ik geen antwoord op. Met andere woorden: dat gaat je niets aan. Zo werd het een inpertinente vraag. Excuses daarvoor. Om te zien in hoeverre we vrienden konden zijn en elkaar konden verdragen, dacht ik de verschillen van elkaar te noemen. Maar dat kan toch niet helemaal uitmaken of je al of niet goed met elkaar kunt omgaan, laat staan om elkaar geven. Wij kennen best echtparen die totaal verschillend zijn en vaak ruziën, maar die toch weten dat ze bij elkaar horen en als het eop aan komt het voor elkaar opnemen. Ze zeggen zelfs soms zuchtend dat ze verschillend zijn, maar bedoelen daarmee dat het een mooi wonder is dat ze elkaar hadden ontmoet.
Ik heb met die dame, met wie ik op mijn wandelingetje af en toe praat, zover ik kan na gaan, de volgende
Overeenkomsten: Geweldloos – Natuur – Geschiedenis – Vrijwilliger – Dieren – Reizen – Boeken – Boerderijen – Spanje – alg. kennis – meer opgeleid – naastenliefde.

Verschillen: De dame heeft (volgens mijn waarnemingen: Eigendunk – Complottheorieën (Samenzweringen) – Corona ontkennen – Haat – Wraak – Straffen – Tribunalen voor de overheid – Democratie vaak ontkennen – Overheden sowieso slecht – Verdachtmakingen – Wantrouwen – Paranoia – Jokken – Fantaseren – Twistziek.

De heer (ik): Faalangst bij veel werkzaamheden (o.a. publiceren – spreken in openbaar) – minderwaardigheidscomplex – stiekum trots op o.a. lintje – speelt in omgang soms comedie – praalt met gebrek aan schoolopleiding gecompenseerd met schriftelijke studies en ervaring (o.a. l.l. verpeger psych.inrichting) – 4 jaar dienstweigeraarskamp – reizen o.a. naar Helsinki als lichtmatroos op coaster en Jeruzalem per passagiersschip – trots op enige kennis van de historie van Presikhaaf – en niet tenslotte: schijntrots op mijn 98 jaar.

Discussie is alleen mogelijk als er verschillen in meningen zijn. Als iemand zich voelt aangevallen, schiet hij dadelijk in de verdediging. Hij rechtvardigt zich met argumenten. De ander bestrijdt die en komt met zijn argumenten. Twee meningen overt hetzelfde onderwerp zijn geboren. Dat hoeft dus geen belemmering te zijn voor de goede omgang. Een belangrijk veschijnsel is dat iemand die nog geen mening heeft over een bepaald onderwerp, de eerste persoon, die zijn mening met grote overtuigingskracht geeft, hij hem gelijk geeft. Misschien denkt hij er dan over na en zoekt bevestiging zonder de ander te hebben gehoord, of het minder heftig antwoord minder te hebben afgewogen. De nog neutrale toehoorder zou de zaak zelf mkoeten onderzoeken, maar is er niet toe in staat, of vindt het gewoon niet de moeite waard, of…. is te lui om e denken, helaas.

Als je het wel de moeite aard vindt en niet vooraf die jij aardig vind, gelijk geeft en na gaat denken en daarbij eerlijkheid betracht, dan zal hij net zolang naar de waarheid zoeken door de argumenten tegen elkaar af te wegen. Helaas weer: niets is hoinderd procent. Wie de volledige waraheid in pacht heeft mag het zeggen, zonder zelfverheerlijking en eigendunk. Och, hier komn we op het terrein van de eigenschappen die bij elk mens op de wereld door alle tijdenverschillend zijn. Pychologen en natuurkundigen spreken over de zegen van diversiteit in al wat leeft omdat men vortdurend de verschillen wil overbruggen en daarbij nieuwe ontdekkingen doet, wat de groei naar het ulltime kan bewerken.

Wij hebben het wel over de gunstige uitkomst die gewenst is: het geluk van mens en dier. Met frisse tegenzin moeten we vaststellen dat het ook een ongunstige uitkomst kan geven. Neem de ontwikkeling van de wapens, eerst met pijl en boog en daarna met chemische- en kernbommen…. Is het verwonderlijk dat de mens, al of niet ontwikkeld, besluit dat ieder mens zijn gebreken heeft, goede en slechte eigenschappen, die de volmaakt goede vestandhouding met naasteniefde en liefde voor het nog onbekende. Moet hij zich daarom overgeveven aan “het lot”?