POLARISATIE
Winnen of Verliezen
Of er een reden voor was of niet, maar af en toe deden we voor de gezelligheid in de huiselijke kring spelletjes. Ook als we familie of geestverwanten over de vloer hadden, kwam vooral mijn vader met de kaarten te voorschijn om een potje te gaan jokeren, één-en-dertigen of hartenjagen. Met ze tweeën kon ook: pesjanse. En ja, laat ik niet vergeten: Mens Erger Je Niet. En ja, het kon niet anders: eentje moest er winnen en de rest verloor het spelletje. Daar zaten we dan op elke kant van de tafel of op de hoek van de tafel, soms een kommetje met nootjes naast je. Om de spanning wat te verlichten, een kopje koffie of een glaasje ranja. Je moest eens weten hoe die nuchtere mensen een gezicht op zetten als ze een kaart moesten trekken. Twijfel overheerste, zal ik troef olpgooien of en laag kaartje? Om het later goed te praten, zeiden de verliezers: Ach, het is maar een spelletje. In kroegen en casno’s werd er niet zelden een levenskwestie van gemaakt. Als iemand van vals spelen werd verdacht ging men vaak genoeg op de vuist. Dat was dus de keerzijde van het verhaal.
Het kon zijn dat daardoor mensen voor hun leven elkander haten. Als je maar de kans zag dan deed je die ander te kort. Wilde je vrienden worden met iemand dan vertelde je welk een smeerlap je die ander vond. Samen sterk om die ander er weleens onder te krijgen.
Helaas is dit een karaktertrek van alle mensen over de wereld. Natuurlijk maar een klein, onschadelijk beetje bij jou en mij, totdat er een omstandigheid kwam en er een, om wat men nu noemt: “een grenzeloos overschrijdend gedrag” ontstaat. Eén of een groep personen komen in het algemeen verdoemhoekje. Je loopt het liefst om zulk persoon of groep heen. De ander is niet meer veilig voor jou al negeer je hem/haar zoveel mogelijk. Je haalt al of niet ware bewijzen aan van de kwade kanten van de gehate. Je toont je als een psycholoog. Niemand die het beter weet dan jij. Je vind anderen maar stom als ze het niet zo zien. Bij een ruzie tot oorlog toe: het eerste wat sneuvelt is de waarheid.
Het kost niet veel moeite om de wereldsituatie zo te beoordelen en vast te stellen dat bij alle onenigheid tot oorlogen toe oorzaken en gevolgen zijn. Wat te doen om die gevolgen te vermijden? “Och, het is maar een spelletje” zeggen, telt niet meer, er zijn immers al gewonden en doden gevallen. Of dit alles ten goede kan keren? Niets is voor niets. Deze maal is het een offer, en wel jezelf, je eigendunk, je hoogmoed, je eigenwijsheid, en al wat je meer bij een onenigheid in de weg staat. Omdat ik vergeven wil worden, vergeef ik dan ook mijn tegenstander? Zie ik in hem/haar een mens zoals ik? Heb ik wel genoeg zelfkennis?
Het is altijd zo geweest, alleen noemt het vanaf 2022 tijdens een discussie over de wereldsituatie “Polarisatie”, wat betekent dat er twee polen zijn die elkaar niet kunnen naderen. Twee personen die eerst goed met elkaar opverweg konden, kunnen opeens vijanden van elkaar zijn. Maar niet alleen personen, maar ook kunnen zo twee rassen, twee landen, twee volken, of wat voor groepen ook zich gevaarlijk van elkaar afzonderen of gelijk gestemden zoeken en vinden om de anderen te bestrijden. Oorzaken van een oolog.
Weet dit voordat je en discussie begint.