Kabaal

Kabaal van buren
Mijn buurman is knutselaar. Niet voor een paar uur, maar bijna elke dag hoor ik hameren en zagen of het in mijn kamer is. Ik heb zojuist om 9 uur bij hem aan de deur geweest. Hij deed open en ik groette hem vriendelijk en vroeg of hij zijn wonig aan het renoveren was. Nee, zei hij, ik maak even een kastje. Ik zei dat gisteren twee jonge politieagenten bij mij waren geweest met de vraag of zij even op mijn balconnetje mochten kijken. Dat is door een glazen plaat gescheiden van dat van mijn buurman. Ik vroeg niet waarom want ik was al blij dat ik visite kreeg. In de kamer zagen ze mijn boek liggen en het lintje hangen wat een leuke aanleiding was voor een enthousiast (reclame)gesprek.
Om kort te zijn: er veranderde niets aan het geluid. Het herinnerde me wel aan de tijdelijke afwezigheid van een zuster van de Adventgemeente. Haar straat èn haar huis werd die tijd (een half jaar lang) gerenoveerd. Mag je dan asjeblieft overstuur zijn?
Het doet niets af van de buurman. Hij woont daar pas een jaar. Was na tien jaar ontslagen uit de Koepel, waar hij had gezeten wegens drugsgebruik en -handel. Dat kwam hij netjes bij mij vertellen toen hij naast me kwam wonen. Ieder mens verdient een tweede kans, dus met een kopje koffie was hij welkom. Nou hebben we in Arnhem twee koepels. Eén is de Koepelkerk, de ander is de herinnering aan de Koepelgevangenis. Die laatste is al enkele jaren omgebouwd tot een flatgebouw of apartementencomplex, net als het grote bankgebouw van de ING en het zes verdiepeningen 300 meter brede kantoorgebouw van het hoger personeel van de Zijdefabriek ENKA, (Eerste Nederlandse Kunstzijde Arnhem) later AKZO-nobel (Arnhemse Kunst-Zijde Organon). Mijn ouders, zusje en ik, hebben veertig jaar de ENKA gehoord en geroken. Voortdurend met lichte vrees voor het ontploffen van de Zwavelhouderer
n aast op poten. Mijn vader en ik waren lid (ik voetbalde) van ESCA ((Enka Sportclub Arnhem) een sterke derde klasser met het voetbalveld oop “Het Lange Water)_ Club Arnhem(eNKA sPORT CLUB ARNHEM, EEN STERK VOETBALELFTAL VAN DE DERDE KLAS). dE HELFT VAN DE BEWONERS VAN HET AANGRENZENDE WIJK PLATTENBURG WERKTE BIJ DE ENKA.
In die flats kunnen ze ook een beetje weten wat de buurman doet. Maar die club (door de ENKA gesponsord) vergoedde veel.

WILDERS WAS HIER

DOLLE DINSDAG
Het is nu dat ik dit schrijf Dinsdag 27 februari 2024. Nu kan ik contoleren of het waar is wat in het verleden werd vastgesteld, dat op een dinsdag zaken werden ondernemen die men eerder niet voor mogelijk had gehouden. Mijn mening is dat men elkaar wat aanpraatte. Maandag was de eerste werkdag waarop gevoelsmatig beslissingen voor de rest van de week werden genolmen. Maar toch….
Het zou vandaag zulk en dinsdag kunnen zijn. De besprekingen tussen de politieke partijen om een regering te vormen, was gisteren al voor de tweede keer begonnen nadat men enige weken geleden er niet uit kwam. De zaak is dat bij de jaarlijkse landelijke verkiezing de partij (als je het een partij mag noemen) Wilders de tot ieders verrassing verreweg de meeste stemmen kreeg. De mens wil zich over het algemeen niet graag gecommandeerd voelen en hebben de behoefte zich kritisch over andere mensen, goepen en besturen uitlaten. Hoewel je niet mag discrinineren worden minderheidsgroepen als buitenlandse immigranten het slachtoffer. De wet van de bijbelse naastenliefde, overgenomen door een Christelijke staat, schrijft voor dat mensen om één of andere reden als werkeloosheid en verdrukking hun land ontvluchten en in een ander land, in dit geval Nederland, een beter leven en toekomst hopen te vinden, een goed onthaal mogen hebben. Wij hebben genoeg ervaring met de verdrukte Joden en andere ras- of volken, die in ons land en andere landen niet meer weg zijn te denken.
Helaas blijft er altijd wat vreemdelingenhaat over. En dat gevoelen stak bij de verkiezingen weer de kop op. En Wilders was de man die bij deze gelegenheid daar gloedvol woorden aan gaf. Het klonk niet erg vriendelijk wat hij zei, eerder wat haatdragend. De buitenlanders zouden bevoordeld worden boven de Nederlanders en als hij het voor het zeggen had zou hij de Nederlanders hun land weer terug geven, zo riep hij. En iedereen moet in de verkiezingstijd zijn mening duidelijk hoorbaar kunnen zeggen.
En ziedaar: Wilders kreeg grotere aanhang dan welke andere partij ook. En die partij moet de premier van Nederland worden als opvolger van nu demensionair premier Marc Rutte. De laatste stelt zich niet herkiesbaar en wil zijn krahten beproeven in de NAVO. De andere partijen moeten ook ministers leveren, maar niemand wil dat onder de leiding van extreme Wilders. Deze ziet het een beetje verlegen aan en zegt dat die andere partijen “over hun schaduw moeten heen springen”. Die uitdrukking betekent eigenlijk de onmogeljkheid dat te doen. Wilders heeft al gezegd dat hij de vele uitdrukkingen van zijn vremdelingen haat niet meer zal gebruiken en zo de andere tegemoet zal komen. Maar de anderen zeggen dat daarnee de overtuiging van hem en zijn aanhang niet is weggenomen en hij zich als premier zich op één of andere manier zal laten gelden. Kortom: de zaak is vastgelopen en nu wil en moet men weer opnieuw beginnen met onderhandelen. Policie speken al van een meerderheids- of mnerheidskabinet, wat men daaronder ook moge bestaan.
Maar de enige mogelijkheid volgens de wet dat Wilders door zijn meederhed van stemmen de premier wordt, “bijgestaan” door bijvoorbeeld een gekozen minister van buitenlandse zaken en een minister van binnenlandse zaken, die geleverd zal worden door de andere drie onderhandelaars: Pieter Omtzigt, Caroine Pas en Frans Timmermans, aldus samen “rechtdoende aan de verkiezingsuitslag.

Nasleep spannend weekend

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag ging de gemeentelijke begeleidster Jasmijn, in haar auto met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn ‘nogal’ schokkende belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de vrouw van Toon Jager, die mij vroeg of ik van Toons overlijden gehoord had. Ik had dat al eerder van een dame gehoord, maar toen wist ik niet meer dat het Toons vrouw was die nu weduwe is. Zij wandelde met haar (was ‘hun’) hond  in het parkje Sacre Couer waar ik haar ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elke vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel, ondanks het nooit heemaal went. Misschien ben ik de enige oudclubgenoot van Toon. Overbuurvouw Els kwam met de rouwadvertentie aan waaruit viel op te maken dat de vrouw van Toon het huis, waarin zij samen veertig jaar hadden gewoond, in de verkoop zette en de kinderen dat bedrag erfden. Trek zelf je conclusies.

Ik wens zijn weduwe veel troostrijke gedachten en herinneringen toe. Toen kreeg ik van haar het lichte verwijt dat zij en Toon toch bij de uitreiking waren van mijn boek door de wethouder in de stadsbibliotheek in de Mariënbrgstraat?

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Gerard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnasium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaker bij kledingzaak Van Dijk&Witte aan de Rijnstraat) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de verdrietigste en slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar door die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening.

Dagboek 19-2-24
Weekende wel…
Had van de ZdA-Arnhem bericht gekregen dat Sabbat 17-2-24 de speciale dienst zou zijn met voetwassing en Heilig Avondmaal.
Gewoonlijk begint de dienst met de Sabbatschool om 10.00 uur en vevolgt daarna om 11.00 uur de predikdienst en daarna nu niet om 12.00 uur de zgn ‘koffiedienst’. Dat bleek voor mij enige aanpassing nodig van de tijden vervoer door de chauffeur van ‘Auotmaatje’, de vrijwilligersdienst van de stad. Ik bestelde twee dagen van tevoren twee ritten, één om 10.45 van huis naar de Adventkerk Parkstraat 46, de tweede om 13.15 uur van de kerk naar huis. Op zich al moeilijk genoeg, want stel je eens voor dat die automaatchauffeur of ik in die twee dagen tevoren griep krijgen of kiespijn. Noch Automaatje noch de chauffeur zijn op die dag niet te bellen en ik kan met die wijziging niet twee dagen te laat komen.
Nog erger: die chauffeur (kan ook chauffeuse zijn) haalt mij om 13.15 uur uit het koffiehonk, waar hij elke week een kopje koffie mee drinkt, en ziet daar niemand op hem wachten. Ik heb een overdosis verantwoordelijkheidsgevoel (één woord), dus wil ik iedereen opbellen die misschien een oplossing voor dit vraagstuk heeft. Helaas heb ik mijn smartphone niet bij me om te zien of naam en i-phonenummer voor de eerste keer van mijn en zijn/haar leven is te bereiken.
Het enige voordeel daarvan is dat die derde dienst niet door ging. Mijn kortetermijnsgeheugen i niet je dat meer, zodat ik helaas dat gat niet kan invullen. Dus de volgende keer in mijn website het gevolg waar ik zeer benieuwd naar uit zie.
Wel constateer ik thuis enige vermoeidheid die niet over lijkt te gaan. Dus op de hoek van de bank zitten prakkizeren hoe ik daarvan af kom en hoe laat ik nu moet eten en me tegenover mijn geloofsgenoten moet verontschuldigen voor mijn indringende verzoeken mij olp de hoogte te stellen van de bijzonderheden van de komende dienst om mij te kunnen voorbereiden.
Er was die avond geen film met Sandra Bullock, die zou laten zien hoe je liefde in je leven toe laat. Slapen deed ik de laatste weken toch niet en de volgende morgen na enige suffen toch wakker worden met onbehoorlijke druk midden op de borst en pijn beneden in de keel wat mij deed herinneren aan mijn vier jaren tuberculose in Sanatorium Oranje Nassaus Oord in Renkum waar reservekoningin regentesse Emma vroeger eenzaam huis hield. In hoeverre ik na mijn bevordering middels lintje en bijschrift tot de Orde van Oranje Nassau familie behoor, wil ik dat toch eens uitzoeken. Maar dat drukte mij niet zozeer, wel de a.s. manier van sterven, waarvan ik zoon Peter en dochtert Seraja in elk geval wilde laten kennis nemen, hoewel die het aanstellerij zouden vinden. Niettemin heeft Seraja een auto en Peter een fiets en  reservesleutel van mjn flat, zodat hij als gewoonlijk zonder aankondiging komt binnen stormen alsof er nooit iets is gebeurd.
Seraja de plantjes en bloemen uit de achterstalligheid halen en Peter mij vertellen van zijn laatste belevenissen op het gebied van zijn ziekten euma en artrose. Daarna verdwenen zij met enige voldoening, neem ik aan, van beide zijden. Pa leeft nog en iedereen heeft wel eens druk op de borst en keel.
Nu eens niet een handjevol slaaptabletten, maar slechs eentje met een paracetamolletje, en ziedaar, ik leef nog en wandelde vanmiddag, maandag 19-2-24, tussen 3 en 4 uur door het parkje of er volgens de mensen daar niets was gebeurd.
Niet te hard juichen jongen. Er zit nog iets. De overbuurvrouw komt met de advertentie van de vrouw van een vroegere speler van mijn elftal ESCA met het overlijdensbericht van haar man.
Aan alles komt een eind. Ik ontmoette hem elke dag in het park waar hj zijn hond Joep uit liet. Nu doet zijn vrouw dat. Vergeef ons onze fouten.

Ik wens zijn weduwe veel troostrijke gedachten en herinneringen toe. Toen kreeg ik van haar het lichte verwijt dat zij en Toon toch bij de uitreiking van mijn boek door de wethouder in de sytadsbiblioptheek in de M
Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Geard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnsium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaken bij Van Dijk&Witte) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar dor die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening, behoudens het verlies van emotie

Dagboek 19-2-24
Weekende wel…
Had van de ZdA-Arnhem bericht gekregen dat Sabbat 17-2-24 de speciale dienst zou zijn met voetwassing en Heilig Avondmaal.
Gewoonlijk begint de dienst met de Sabbatschool om 10.00 uur en vevolgt daarna om 11.00 uur de predikdienst en daarna nu niet om 12.00 uur de zgn ‘koffiedienst’. Dat bleek voor mij enige aanpassing van het vervoer door ‘Auotmaatje’, de vrijwilligersdienst van de stad. Ik bestelde twee dagen van tevoren twee ritten, één om 10.45 van huis naar de Adventkerk Parkstraat 46, de tweede om 13.15 uur van de kerk naar huis. Op zich al moeilijk genoeg, want stel je eens voor dat die automaat en ik in die twee dagen tevoren griep krijgen of kiespijn. Automaatje de chauffeur zijn op die dag niet te bellen en ik kan met die wijziging niet twee dagen te laat komen.
Nog erger: die chauffeur (kan ook chauffeuse zijn) haalt mij om 13.15 uur uit het koffiehonk, waar hij elke week een kopje koffie mee drinkt, en ziet daar niemand, inclusief mijzelf, op hem wachten. Ik heb een overdosis verantwoordelijkheidsgevoel (één woord), dus wil ik iedereen opbellen die misschien een oplossing voor dit vraagstuk heeft. Helaas heb ik mijn smartphone niet bij me om te zien of naam en i-phonenummer voor de eerste keer van mijn en zijn/haar leven is te bereiken.
Het enige voordeel daarvan is dat die derde dienst niet door ging. Mijn kortetermijnsgeheugen i niet je dat meer, zodat ik helaas dat gat niet kan invullen. Dus de volgende keer in mijn website het gevolg waar ik zeer benieuwd naar uit zie.
Wel constateer ik thuis enige vermoeidheid die niet over lijkt te gaan. Dus op de hoek van de bank zitten prakkizeren hoe ik daarvan af kom en hoe laat ik nu moet eten en me tegenover mijn geloofsgenoten moet verontschuldigen voor mijn indringende verzoeken mij olp de hoogte te stellen van de bijzonderheden van de komende dienst om mij te kunnen voorbereiden.
Er was die avond geen film met Sandra Bullock, die zou laten zien hoe je liefde in je leven toe laat. Slapen deed ik de laatste weken toch niet en de volgende morgen na enige suffen toch wakker worden met onbehoorlijke druk midden op de borst en pijn beneden in de keel wat mij deed herinneren aan mijn vier jaren tuberculose in Sanatorium Oranje Nassaus Oord in Renkum waar reservekoningin Emma vroeger eenzaam huis hield. In hoeverre ik na mijn bevordering middels lintje en bijschrift tot de Orde van Oranje Nassau familie behoor, wil ik toch eens uitzoeken. Maar dat drukte mij niet zozeer, wel de a.s. manier van sterven, ewaarvan ik zoon Peter en Seraja in elk geval wilde laten kennis nemen, hoewel die het aanstellerij zouden vinden. Niettemin heeft Seraja een auto en Peter een reservesleutel van mjn flat, zodat jij als gewoonlijk zonder aankondiging klomt binnen stormen alsof er nooit iets is gebeurd.
Seraja de plantjes en bloemen uit de achterstalligheid halen en Peter mij vertellen van zijn laatste belevenissen op het gebied van zijn ziekten. Daarna verdwenen zij met enige voldoening, neem ik aan, van beide zijden. Pa leeft nog en iedereen heeft wel eens druk op de borst en keel.
Nu eens niet een handjevol slaaptabletten, maar slechs eentje met een paracetamolletje, en ziedaar, ik leef nog en wandelde vanmiddag, maandag 19-2-24, tussen 3 en 4 uur door het parkje of er volgens de mensen daar niets was gebeurd.
Niet te hard juichen jongen. Er zit nog iets. De overbuurvrouw komt met de advertentie van de vrouw van een vroegere speler van mijn elftal ESCA met het overlijdensbericht van haar man.
Aan alles komt een eind. Ik ontmoette hem elke dag in het park waar hj zijn hond Joep uit liet. Nu doet zijn vrouw dat. Vergeef ons onze fouten.

ROEPING

Dagboek
ROEPING
Als je iemand roept doe je dat meestal met een verheven stem.
Als iemand jou roept doet hem dat eveneens met luider stem.
Iemand die zich geroepen hoort of voelt kan zeggen dat hij een “roeping” heeft ontvangen. Maar dat wordt hoofdzakelijk in godsdienstige kringen zo genoemd.
Het gaat er om wie die roep deed, waarom en waarover.

HERHALING
Je kunt inspiratie krijgen om een bepaald onderwerp te behandelen. Die inspiratie ontving ik de afgelopen tijd driemaal zo sterk, dat ik dacht, dat moet je inderdaad eens doen. Dat ééns´ verschoof je naar later. En zie…. later was je dat onderwerp en was je wat er uit te diepen viel en te overwegen kwijt!

DRANG
Wanneer de mens niet met soorten drang werd beproefd zouden wij niet bestaan. Maar ook als hij niet met verstand was begaafd dat ons het doet beheersen.
De bijna onbeheersbare sequeel drang is zo’n gave, net zoals iemand kan hebben om drugs te willen gebruiken, of wat talenten betreft de drang om te zingen, schrijven, spreken, schilderen, rekenen en wat dies meer zij. In de meeste gevallen is één van die talenten die hij ontvangt meer dan ‘normaal’ en wordt dat bevestigd door zijn beroepskeuze.
Bij al wat leeft, bewust of onbewust, bestaat de drang om zich te vermenigvuldigen. Vooral dat onbewuste is moeilijk te verklaren, zoals aan deze zin is te zien….
Wel kan iemand zo aan die drang toegeven, dat hij die verder wil ontwikkelen. Velen willen op dat gebied de beste ter wereld zijn. Dat is door de drang naar publiciteit die niet altijd kan worden vervuld of slechts ten dele. We kunnen hieruit vaststellen dat er goede, slechte, verkeerde en kleine of grote mate van drang bestaan.
Wanneer is wel of niet toegeven goed of slecht, is afhankelijk van je onderzoek wat het een of andere bij één of meer mensen heeft uitgericht. Ook zie je het resultaat bij jezelf. Het kan je wel of geen voldoening, geluksgevoel, verdriet, en ellende bezorgen. Waar kozen de Bijbelschrijvers, profeten, apostelen en in de eerste plaats Jezus Christus voor?

Dagboek 21-2-24

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Geard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnsium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaken bij Van Dijk&Witte) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar door die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening, behoudens het verlies van emotie.

Dagboek 13.2.24 POLITIEK

Dagoek 13-2-24
POLITIEK
Nederland ging weer stemmen. Geert Wilders kreeg bij de verkiezingen met zijn partij Forum Voor Democratie tot ieders en zijn eigen verrassing een geweldig groot aantal stemmen. De partij werd de grootste van Nederland en moest dus Wilders als premier van Nederland leveren die het nieuwe kabinet zou samen stellen.
Wat minder verrassend was dat het moeilijk werd politici te vinden die met Wilders als premier in het kabinet wilde zitten. Deze had in het verleden zich vijandig uitgelaten over de buitenlanders die wegens verdrukking in eigen land naar Nederland waren gekomen. Alles wat vreemd is wordt gewoonlijk door de meeste mensen met wantrouwen en zelfs als vijanden gezien. Daar hadden vroeger mensen uit Friesland en Groningen in andere steden onder te lijden omdat men vond dat zij de beste baantjes kregen. We herinneren nog de instroom van de Turken en Marokkanen die na de aardbevingen in hun landen geen huis en baan konden vnden. De lelijkste woorden als viezerds en opvreters weren hen toebedeeld.
Wilders had in zijn toespraken op die mentaliteit ingespeeld. Vooral moslims uit de Oosterse landen kregen het van hem te verduren. Hij stelde voor een ‘hoofdvoddentax’ in te voeren, en zo voort. Hij zou de Nederlanders aan Nederland terug geven, zo stelde hij, na zijn overwnning de Nederlanders voor.
De andere partijen voorzagen door zulke opvattingen en wetgevingen van een kabinet de grootste ellende in ons land. Na maanden discuseren onde leiding van een formateur werd door hem een verslag ingediend waarin stond dat de besprekingen met de vier grootste partijen geen goed resltaat haden opgeleverd.
We zitten nu in een impasse, waarin weer voorstellen worden gedaan voor een nieuw kabinet.
Iedereen wacht in spanning af.