DRIE VROUWEN
Op mijn nieuwe niet te verschijnen boek staan drie vrouwen afgebeeld (afgebeld), te weten: Sandra Bullock, Julia Roberts en Jennifer Lopes. De idealen van milioenen mannen. Je weet wat een ideaaL is: “De onvervulde wens van iemand die hoopte daarmee het welzi jn van de medemens te dienen.”
De schrijver van talloze detectiveromans, Peter Cheney, beelde in elke roman een vrouw uit. Eén van die romans heette zelfs “Een vrouw ziet nergens tegen op”. Nou, dan weet je het wel.
Ik had ook een paar idealen: Esperanto, Anarcho Syndicalisme en de negende van Beethoven ‘Alle mensen werden Brüder’, en de negende van Dvorak ‘De Nieuue Wereld’.
Elk synfonie-orkest zet als slot van het seizoen een van de laatsten uit. Louter om bij te dromen. Mijn vader, moeder, zus Corrie en ik waren Eperantisten. De villa in park Presikhafa naast ons, had elk seizoen de villa afgehuurd voor leerlingn van die ‘wereldhulptaal’ en als ontmoetingslaats van zolang er logeerplaatsen waren voor Eperantisten uit de hele wereld, en kreeg de naam Esperantohuis. Zo kregen wij elke dag één of twee Esperantisten uit Japan, Mexico, India, Italië of welk lnd ook te eten. Was dat leuk! Was. Misschien werden we door ‘rechts’ ingehaald, in elk geval: het ideaal verliep. Ik woon nu alleen in een flat in de Ernst Casimirlaan, de zijstraat van “de Esperantolaan” de vroeger onbekende straat die van de hoofdweg tot over de onbewaakte spoorweg naar het honderd meter verder gelegen Esperantohuis liep. Daar hing ‘vroeger’ de Esperantovlag met de vijfpuntige groene ster uit die alle delen van de wereld met die eenvoudige taal vertegenwoordigde.
Met een snik moet erkennen dat ik deze taal hoopte terug te horen in de Adventkerk en in de nieuwe hemel en aarde waarin gerechtigheid woont.