Het kwartje is gevallen.
Lang gedacht en stil gezwegen…
Enige dagen geleden heb ik eindelijk het licht gekregen.
Dat krijg je eigenlijk zomaar. Je moet het alleen verwerken. Maar liefst direct, want nu denk ik weer: waar ging het eigenlijk over? Nou, daar gaat-ie: De schuld van alle ellende is Facebook (gezichtenboek) en Smarthphone (slimme telefoon).
De batterijenfabrikant China dacht het goed als zwijgende minderheid de rest van de pratende wereled op te zadelen met deze twee sprekende instrumenten. Als ik tussen 3 en 4 uur even op adem kom in het parkje Sacre Couer (Heilig Hart) naast me, en ga daar op een bankje zitten, komt daar een jongeman zonjder groeten voorbij lopen, pratend tegen zo’n smarthphone die hij voor zijn gezicht houdt. Na mijn te luid “Dag mijnheer”, kijkt hij verschrikt op en groet hij terug. Soms wisselen we enige woorden over het weer.
Zijn familie en vrienden hield hij met die telefoon op een afstand, want die hoorde en zag hij immers in miniatuur, waar hij ook zat of liep. Dat was een gezegende omstandigheid, zo werd algemeen bevonden.
Daar had ik al geruime tijd een vraagteken bij gezet, maar had er geen duidelijlk antwoord met bewijzen op. Tot enige weken gelden de onderwijzer de kinderen gebood de smathphone voor aanvang van de les in te leveren. Het was op televisie.
Van de 4e tot de 6e klas had ik een joods jongetje, Japie Smaak Loper naast me in de rechts achter staande bank. Hij probeerde mij te weerhouden bij hem af te kijken, wanneer de oplossing van een vraag werd gevraaghd en het antwoord moest worden opgeschreven. Japie was wct mikjn vriendje, maar hij kreeg het knapste meisje van de klas, Miepie Gerritsen, die met haar vriendin Coby Willemsen in de bank links vooraan zat. Wij brachten elke dag de twee meisjes naar het huis in de verwaarloosde Kazernestraat.
Dat was een uitermate prettig contact, waardoor je elkaar eindelijk wat meer leerde kennen en waarderen. Toen ik een poes van Japie kreeg, noemde ik hem Miepsie. Daarna volgden nog Miepsie 2 en Miepsie 3 en Miepsie 4, want ze waren heinneringen en gingen allemaal dood, zoals het herinneringen betaamd. Het was een welkome bijdrage aan de mentalieit van onze samenleving.
Nou blijkt uit de ervaring van de pandemie Corona en de Postcorona met behalve hun koorts bijverschijnselen als Paranoje, een ziekelijk wantrouwen, te hebben, wat erg schadelijk blijkt voor de verhouding tussen de mensen. Dat geeft die mensen het idee dat anderen, zoals de regering met comlotheoriën de macht over jou zouden hebben en hun wil aan jou op zouden leggen. Daar gaat je vfrijheid, want de derde kwaal is “de ontkenning van deze kwalen”. In dat geval hoef je niet aan genezing te denken. Te hopen dat het wel met de zelfherstellende genezing lukt.
Ook van anderen hoor ik, dat ze op hun e-mailbrieven geen antwoord meer krijgen.
FACEBOEK
Moet nog worden gezegd dat dit instrument hetzelfde wordt ‘beoogd”?
Ik krijg elke dag minstens vijf “vriendschapsverzoeken” als e-mail op mijn computer. Ik selecteer die en druk met een kwaad geweten op ‘delete’. Dat ondanks bij elke zending er enige bekende namen bij zitten. Maar mocht je per ongeluk op ‘bevestigen’ hebben gedrukt, dan krikjg je slechts talloze foto’s per e-mail terug, want ook hier geldt: de meesten hebben hjun compyuter inmikddels ngeruild voor de smarthphone, en die heeft zulk een klein toetsenbord dat de foto hooguit gepaard gaat met 2 tot 4 woordjes.
Alles bij elkaar, je ziet wel dat je niet alleen bent op de wereld, maar lijfelijk contact is zo ingeperkt dat meer gevoels- en gedachtenwisseling niet mogelijk is. Ik hanteer als programma voor de contacten tussen mensen (en dieren) de regels VDDSS, Voelen, Denken, Doen, Spreken en Schrijven.
Die noodzaak zult u de komende tijd als noozaak vermeld zien als tegenhanger van de Smarthphone en Facebok, die geen juiste ´Sociale media´ bleken.