TRANSPARANTIE en PRIVACY

In de kleine Christelkijke kerken noemt men elkaar broeder en zuster om te tonen dat zij net als hun broer en zus in het gezin, alles elkaar kunnen vertellen. Ook noemt men elkaar bij de voornaam, zoals in de Bijbel zelfs bij niet gelovigen het geval is. Daar met de toevoeging van “de zoon of dochter van” of “de plaats waar hij of zij vandaan komt”.
De bedoeling daarvan is dat men erkent in hetzelfde bootje met elkaar te zitten en dus transparant wil zijn, dit wil zeggen, elkaar wil helpen als het erop aankomt. Om te tonen je naasten lief te hebben zoials God en Jezus geboden. Het leven valt immers niet altijd mee.
Schrijven is een beroep. Een schrijver levert zijn privacy in. Hij schrijft over zijn gevoelens en gedachten voor iedereen die horen en lezen wil. Hij kan detetiveromans, waarin hij zijn fantasieën de loop laat gaan, en een biografie van zichzelf of een ander. Hij gooit zijn hele hebben en houden tr grabbel. Luisteraars en lezers en vooral commentatoren spreken en schrijven over zijn persoon en zijn boek of artikel in bladen en kranten, zodat hij bekend wordt. Dat komt hem ten goedde, want een schrijver wil gelezen worden, niet alleen vindt hij het prettig dat te constateren, maar het brengt geld op, wat de nieuwesierige lezers er graag voor over hebben.
Kortom, hij maalt om zijn privacy. Zelfs in deze na-coronatijd met de gerelateerde paranoy en complottheorie, zal het hem een zorg (dus niet) zijn. Natuurlijk moet hij voorzichtig zijn met oorlogszuchtige taal van haat en veder over anderen. Dat veroorloven poliicie zich heden nog wel.
En als je een praatje houd met een vrouwelijke kennis, of een e-mailtje schrijft aan haar, loop je tegewoordig de kans, dat het beschouwd wordt als een huwelijksaanzoek waarvan men niet gediend is. Vooral geen grapjes daarin maken. En zelfs, ik durf het haast niet te zeggen: gaat het die kerkjes niet voorbij. Was het altijd al dat je de één makkelijker ligt dan de ander, nu wordt over het alfgemeen de afstand tussen veel kerkgangers groter. We zien overal discrimininatie en rassenhaat opkomen.
Het is tegen de wil van de Schepper en Jezus, een gevaalrijke pandemie, het vergroot de kans op oolog
Daarom doet het woord “tranparant” zijn intrede. Men kan zich spiegelen aan wat volges dat woord verreist is: de andere mens vertouwen en weten vertrouwd te worden; jezelf geven aan anderen zonder vrees voor je privacy.
Laten we het een tjdleijk tekort noemen in ons karakter, waarvoor we voor ons zelf en anderen kunnen bidden. Er is werk aan de winkel voor de predikanten…. Niet met gesloten ogen gaan of die mentaliteit niet bestaat. De leer der lastste dingen bestaat echt.


Gerelateerd bericht

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

Je miste

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?