Een idealist wil zijn idee die zijn levensovertuiging werd, aan alle mensen bekend maken in de overtuiging en het geloof dat wanneer zij die aanvaarden en uitvoeren de wereld en het leven en de mens gelukkiger wordt.
Er zijn twee soorten idealisten: de pessimistische en de optimistische. De optimistische gelooft dat de mensen eens zullen inzien dat het de juiste methode is en die zullen gaan uitvoeren. De pessimist gelooft dat de mens er niet toe in staat is. Hij is weer een ervaring rijker.
Ik, Piet Schreuder, uw schrijver, was en is , ondanks al die bewijzen om pessimist te zijn, een gelovige overtuigde Christen, Zevende Dags Adventist, Esperantist, Socialist, Geheelonthouder, Lid Bewonerscommissie, Lid Elftalcommissie, Bestuurslid Vereniging Seniorenfietstochten, Leider Jeugdvereniging LEGOP, Lid JVO (Jeugdbond Voor Onthouding), AJV (Advent Jeugd Verbond, Lid van Kerk en Vrede, Ondersteuner en geabonneerd op de ttjdschriften van Natuur, Klimaat en Milieu en op nog meer dergelijke zaken die mijn steun hebben.
De tijd houdt echter niet stil. Ik volg steeds meer de nieuwsberichten in bladen, op de computer en vooral na de radio de op televisie uitgezonden beschouwingen in de gespreksgroepen. Daarom kan en wil niet doof of blind zijn voor wat ik daar hoor en zie. In tegenstelling van wat ik eerder dacht, blijkt de mens in het algemeen niet toegankelijk voor het uitvoeren van de gewenste gedachten die overal worden aangeboden.
Voor het uitvoeren van welke goede gedachten ook, zijn de mensen daar ook in twee groepen te delen: de groep onverschilligen die wel zeggen dat de wereld zo naar zijn knoppen gaat, maar er zelf niets aan willen doen om dat te verhinderen, en de groep die de straat op gaat om te demonstreren tegen die slechte ideeën en voor die goede beginselen. Ik zie mijn vader nog lopen met een groep Eprantisten met hun vlag en gelegenheidsuniform in een jaarlijkse optoscht van vernigingen in Arnhem. Ik vond het een beetje potsierlijk en schaamde me voor mijn vaxder.
Maar de krachten die de ruzies en oorlogen veroorzaken zijn sterker, zodat er steeds nieuwe ruzies en oologen komen met milioenen doden. Hoe komt dat? De mens moet op een of andere manier besmet zijn van de onmogelijkheid de gewenst ideën en gedachen uit te voeren. Nog kort geleden kwam de pandemie (wereldwijde) geheimzinnige ziekte Coronagiep, die na het herstel van de besmette peesonen geestelijke ziekten achterlieten: alle nieusiensten en wetenschappeers stelden vast dat er nu de pandemieën paranoia (extrene wantrouwen jegens elkaar) Complottheorie (gevoel dat bepaalde overheden de macht over je ginen hebben), miscommunictie en nepniuws heersten. Het laatste wat bekend werd was de mogelijkheid dat er over de hele wereld overheden waren die in de mobiele telefoons konden mee kijken wat jij aan het doen was. Gedacht werd aan de Russen die naar men ontdekte spionnen in alle landen hebben.
Kortom, de mens is niet de baas over de natuur, het klimaat, het milieu, de geest van de mens en de wereldtoestand.
Is het en wonder dat de meeste mensen hun toevlucht zochten in het geloof dat er een God moest bestaan die wel die toestanden met Zijn plannen kon herstellen.
Als je weet hoe je het oudste boek ter wereld, de Bijbel, kan lezen, dan kan je toch optimist worden.
Blog van Piet Schreuder