LEVENSLOOP ZdAdvenkerk Arnhem

Nu ben ik, Piet Schreuder, 99 jaar en 10 maanden, 29 januari 1925 geboren in de Valkstraat 8, Vogelwijk Arnhem.
Mijn vader kwam uit Groningen stad en mijn moeder uit Bolsward, Friesland. Beiden waren ZdAdventist, lid Nederlands Christelijke Geheel Onthouders Vereniging. De 20 cm hoge letters NCGOV stonden op de gevel van hun gebouwtje in de Badhuisstraat tegenover het Arnhemse Badhuis.
Mijn vader huurde de zaal in dat gebouwtje voor de samenkomsten van de Adventisten.
Op mijn 14e jaar werd ik lid van de JVO, Jeugdbond Voor Onthouding, een landelijke vereniging. Mijn 2 jaar oudere zusje werd lid van de NBAS (Ned.Bond Abstinent Studerenden. Ons hele gezin was lid van de Esperantobeweging, Zus Corrie en ik werden lid van de Jeugdclub van 12 tot 23

jaar`La Goja Grupo´. Omdat zus Corrie na haar 14e jaar naar de ULO (Uitgebreid Lager Onderwijs) ging bleek zij daar met medestuderenden zich meer aan te passen.
Na 8 jaar verhuisden wij naar de nieuwbouwwijk Plattenburg. Daar werd mijn vader voorzitter van de Buurtvereniging en ik jeugdleider. Aan het enid van onze straat was het park Presikhaaf (zie mijn boek “Presikhaaf het verhaal van een landgoed) aar was een zanderig trapveldje waar ik met de jeugd vetbaldse. Zo was Ome Joop Legerstee jeugdleider van de binnenstad Arnhem, die zijn jeugd in park Sonsbeek liet voetballen. Toen hij overleed voegde zijn jeugd zich bij mijn jeugd met inussen de jeugdclubs uit alle Arnhemse en Velpse wijken.
Joops vader had een tweedehands boekhandel in de Nieuwstad. Daar hingen achter het raam de voetbaluitslagen, waar iedereen na de wedstrijden naar kwam kijken. Hij was lid van de Ned.Geheel Onthouders Vereniging (NGOV). Met bestuurslid Kusters en diens buurvrouw runde hij het Geheelonthouderscafé De Doelen in de Doelenstraat, waaruit de RUK (Red Uw Kameraad) voort kwam. We begeleidden verslaafden.
Ik had intussen een klein drukkerijtje in de Driekoningendwasstraat en ging elke middag tussen 2 en 3 uur daar mijn boterham eten met een kopje koffie.

Zo kan je zien hoe de Adventbeweging, geheelonthouding en jeugdwerk zich bij elkaar aansloten. Tot veel genoegen van Burgemeester en Weihouders…..


Gerelateerd bericht

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

Je miste

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?