HET KWAAD
De mens werd geschapen. En toen zei de Schepper: “Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal hem een hulpe geven”. Met alle risico’s van dien. want de mens bleek geneigd tot alle kwaad. Geen mens zonder zonde. Wie hoog staat, zidet toe dat hij niet diep valle.Het is nu eenmaal zo. Foutje, bedankt…?
Daarom botsen mensen en landen met elkaar, en omdat het kwaad toenam is het gworden tot een vreseljke zelfverietiging, beseft men meer dan ooit dat er regels waren voor de omgang met elkaar. Verschillende godsdiensten van duinzenden jaren oud, waren er al op gericht dat kwaad te bestrijden. Zij hadden weliswaar straffen bij overtreding van die wetten, maar het hielp de mens niet zich daaraan te houden.
Er werd een aparte wet aan toegevoegd. Om de straf te ontlopen en zelfs om de gevolgen daarvan te bestrijden, werd een mens gezonden die een andere wet introduceerde: besef wat kwaad is en dat die in je is, en wat de gevolgen daarvan zijn; dat je die aan anderen moest belijden, tegen hen ruiterlijk bekennen; en dat je die gemaakte fouten elkaar moest vergeven. In de praktijk kwam het erop neer, dat je de ander niet moest haten en je niet op hem moest wreken, maar hem moest vergeven in het besef dat jezelf ook die fouten kunt maken. Met andere woorden: als hij je op je linkerwang sloeg, keer hem dan ook de andere wang toe. Daarmee offer je iets van jezelf.
Alle godsdiensten hadden bijeenkomsten in tempels en gebouwen waar men elkaar ontmoette en die belijdenis deed en daarvoor en offer bracht. Jezelf of iets waardevols van jezelf. Daarna was je vrij van de gevolgen van die zonde en kon je in vrijheid verder leven. Helaas moest dit herhaald worden. Nog spijtiger: de mens bleef geneigd tot het overtreden van alle geboden.
Maar het aanvaarden van de wet van de geboden en de wet van vergeving gaf het uitzicht op een toekomstige dag dat de maat vol was
en de toestand van de mens en de wereld volmaakt goed was.

JOPIE MIJN HOND

AAN alle mensen, in het bijzonder jou

Dagboek 23-12-23

JOPIE DE HOND

Tussen al die wenskaarten ..In deze donkere dagen schiet mij opeens een gebeurtenis te binnen.
Ik had een zwarte, gladharige hond met wit befje, witte voetjes en wit puntje op de staart. Het was een niet zuivere labrador met een spitse snuut, terwijl zo’n rashond een brede snuut heeft. Hij werd zestien jaar.
Ik hoorde hem heel zacht janken. Hij stond voor het tuinhek en wilde de tuin in. Hij kon er makkelijk overheen springen, maar durfde deze keer niet. Hij wist dat hij iets verkeerds had gedaan. Ik keek op hem neer en zei: “O o o o” en deed het hek open. Met gebogen kop kwam hij langzaam de tuin in. Ik nam hem in mijn armen en hij ging enthousiast met zijn lange tong mijn gezicht wassen.
Daarna ging hij gauw naar zijn eten onder de keukentafel.
Er is reeds lang een nieuwe betere wereld beloofd. Mochten wij er ook zo binnen gaan.

Piet Schreuder
sinds 29-1-25

HET KWAAD

HET KWAAD

De mens werd geschapen. En toen zei de Schepper: “Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal hem een hulpe geven”. Met alle risico’s van dien, want de mens bleek geneigd tot alle kwaad. Geen mens zonder zonde. Wie hoog staat, ziet toe dat hij niet diep valle. Het is nu eenmaal zo. Foutje, bedankt…?
Daarom botsen mensen en landen met elkaar, en omdat het kwaad toenam, is het geworden tot een vreselijke zelfvernietiging, beseft men meer dan ooit dat er regels waren voor de omgang met elkaar. Verschillende godsdiensten van duizenden jaren oud, waren er al op gericht dat kwaad te bestrijden. Zij hadden weliswaar straffen bij overtreding van die wetten, maar het hielp de mens niet zich daaraan te houden.
Er werd een aparte wet aan toegevoegd. Om de straf te ontlopen en zelfs om de gevolgen daarvan te bestrijden, werd een mens gezonden die een andere wet introduceerde: besef wat kwaad is en dat die in je is, en wat de gevolgen daarvan zijn; dat je die aan anderen moest belijden, tegen hen ruiterlijk bekennen; en dat je die gemaakte fouten elkaar moest vergeven. In de praktijk kwam het erop neer, dat je de ander niet moest haten en je op hem moest wreken, maar hem moest vergeven in het besef dat je zelf ook die fouten kunt maken. Met andere woorden: als hij je op je linkerwang sloeg, keer hem dan ook de andere wang toe. Daarmee offer je iets van jezelf.
Alle godsdiensten hadden bijeenkomsten in tempels en gebouwen waar men elkaar ontmoette en die belijdenis deed en daarvoor en offer bracht. Jezelf of iets waardevols van jezelf. Daarna was je vrij van de gevolgen van die zonde en kon je in vrijheid verder leven. Helaas moest dit herhaald worden. Nog spijtiger: de mens bleef geneigd tot het overtreden van alle geboden.
Maar het aanvaarden van de wet van de geboden en de wet van vergeving gaven het uitzicht op een toekomstige dag dat de maat vol was en de toestand van de mens en de wereld volmaakt goed werd.

IN MIJN WBSITE KOMEN

kAN IK NU WEL IN MIJN WBSITE KOIMEN?

BEHOUDEN

VAN BOVEN

Ik vergat echter nog een middel te vermelden dat zich niets van een afstand aantrekt. Wat boven is komt van beneden”, alzo een deelnemer aan één van de vijf gesprekgroepen elke avond tussen 10 en 11 uur op de tv. Hij had daarmee de lachers op zijn hand. Hij suggereerde (dat is niet weten maar vermoeden) dat de mensen die in de Bijbel en het leven in de hemel geloven dat hadden verzonnen is en van boven komt”, daarmee hun geloof verklarend. De gelovige zeg het juist andersom: “Wat beneden is komt van boven”.

We zullen zien.
Of je nu al of niet de Bijbel als Gods woord ziet, er staat in dat niemand ooit God heeft gezien. (1Joh.11:18, Hebr.12:29). Maar ook, dat God de mens schiep naar zijn eigen beeld en gelijkenis. (Genesis 1:36-37, 1 Kor.11:7). Dus God en de mens hebben dezelfde gestalten, ogen, oren, en zo voort en zo voort. Ook dezelfde hersenen waarmee gedacht kan worden zijn hetzelfde. Alleen wordt God verondersteld volmaakt en superieur naar waarheid te denken en te doen. Maar het ontbreekt aan feiten en bewijzen zoals de mens vereist als hij dat kan ‘weten’. Bjvoorbeeld een planeet waarop God kan leven.
Daarvoor moeten wij zien of feiten en bewijzen er al of niet zijn. We zien aan de hemel miljarden sterren, en die zijn daar toch niet voor niets. Wij proberen de dichtstbijzijnde acht planeten, o.a. Mars, te bereiken om daar te zien en te horen dat er de voorwaarden voor het menselijke leven aanwezig zijn. De astrologen en astronomen zijn het er wel over eens dat er meer kans bestaat dat er wel leven op een andere planeet bestaat dan niet. Voor iemand die in een God gelooft, die de enige goede en almachtige persoon in het heelal zou zijn, is dat voldoende bewijs.
De grootste telescoop is ‘Kepler’. Zo hebben vele landen een telescoop met een eigen naam. Ze speuren de ruimte af om te zien of er meer in de rumte te ontdekken valt. Soms zen ze een lichtflits en vermoeden ze dat er, ondanks dat er evenwicht is, ook afstoting is waardoor zonnen, manen en planeten met elkaar in botsing kunnen komen.

Hoe die God ons mensen kan bereiken en beïnvloeden, is dan natuurlijk ook de vraag. Met een vlegtuig van Schiphol mnar Newyork vliegen kan wel een paar uur duren, maar van de ene ster naar de andere vliegen is niet bepaald een gewoonte. Ook een postbrief gaat niet zo vlug, behoudens die per e-mail, maar telefoneren gaat wel heel snel dankzij de telefoonlijn. Elk persbureau heeft in bijna elk land een correspondent die bij de nieuwsdienst even wordt gebeld om zijn visie over de toestand daar te laten geven. Maar dat betreft allemaal de landen en personen op onze aarde. Met andere planeten contact maken is andere koek. Tot nog toe is er geen geluid van zelfs de dichtsbijzind planeten vernomen. Maar op hetzelfde moment opent iemand in Australië mijn website en leest waar ik mee bezig ben en wat ik denk. Hebben we het nog niet over het mobieltje gehad? We weten intussen dat de met elkaar om de wereldmacht concurrerende VS en Rusland in onze telefoontjes kijken om met duizenden ambtenaren vast te stellen hoe het er met onze mentaliteit tand hoeft aan te trekken: de goddelijke en menselijke geest. En die kent geen grenzen. Tenzij wij niet transparant wilt zijn.

Adventgemeente Arnhem in de wereld

Onze Marga,

Jij bent met Marianne het zusje dat ik van je geboorte ken en je nu met moed durft te schrijven. Jammer dat jij secretaresse Tabitha als postvakadres hebt om jou te schrijven. Daarmee devalueer jij haar als iemand zonder mening. Zij is best slim en stelde haar gezin aan mij voor en schreef welk beroep zij had. Heel modern en ingewikkeld, net als Jisvi zo een heeft.
Jammer dat de ouderlingen of wie ook, zich niet aan de vier nieuwe bezoekers voorstelden. Ik kreeg ze nu (als oudste) naast mij en Bart en nu ook Frans, welke laatste zei dat Marianne thuisbleef, omdat zij, behalve ontstoken knie en kramp in de vingers, nu ook last had van ‘de vrouwendingens’. Frans at zijn boterhammetje naast mij.
Heb jij voorzitter Rob de Raad en schrijver Reinder Bruinsma gelezen in Advent? Ze schreven dat de onbeschofte crimineel Trump door bijna alle christenen in Amerika tot president gekozen was en de Adventisten hem zelfs aan de meerderheid hielpen. Zij werden uit hun diepe slaap wakker geschud door de feiten, waardoor ze als blinden zienden werden en met miljoenen de straat op gingen om tegen Trump te protesteren. Je kunt de wereldwijde Adventkerk met zijn vijfentwintig miljoen leden nu moeilijk meer ‘de profetische Adventgemeente’ noemen.
Rob en Reinder adviseerden nu elke plaatselijke Adventgemeente hun eigen verantwoordelijkheid te nemen, opdat zij toch aan de boodschap voldoen die luidt: “Hier zijn zij die de geboden Gods bewaren en het geloof in Jezus”.

Piet

DAKLOOS

Geliefde zusters,

Hoe was de dienst in Apeldoorn? Wij mistten daardoor inderdaad jullie, Frans, Toine (Marion?), Harrie, Eliane en het gezin van Thabitha. Misschien schrijft Marianne me wel weer.
Mijn automaatje Jurgen moest door de zandbak en over de stoep rijden om bij mij te komen. Hij bracht mij tot de kerkdeur. In de hal kwam een man met een zwaar pak op zijn schouders en met de jas aan en een capuchon en muts op zonder goeiedag te zeggen zo de kerkzaal binnenstappen en ging op de plaats zitten waar ik gewoonlijk zit. Ik dacht even dat hij de koffiekopjes kwam brengen.
Ik tikte hem op de rug en zei dat hij hier ook best de jas kon uittrekken. Hij deed het en legde zijn kleding op de stoel naast hem, zodat ik de rest van de dienst tegen een volkomen kaalglad hoofd zat te kijken er tussengenomen door Eline, Seraja en links Bart die tijdens de preek naar de koffiekamer ging omdat hij met Astrid de kofiedienst had.
Een vrijmoedige dame van ongeveer 2 jaar ging naar de man vóór me toe en keek hem aandachtig aan. Zolang tot de man haar oppakte en op de stoel naast hem zette. Ze bleef hem aankijken, totdat hij zijn telefoontje pakte en haar en zichzelf spelletjes liet zien. Dat allemaal vlak voor mijn neus. Ik zei tegen hem: laat de kinderkens tot mij komen. Ik kreeg pijn in mijn nek als ik probeerde langs hem naar de predikant te zien. Die had het over de Sabbat, welke preek ik 2 weken tevoren bij Fcus had gehoord. Niks geen dreigende 3e wereldoorlog. De 22-jarige jongen uit Bennekom zat ijverig de citaten in de Bijbel na te lezen en te noteren. Is hem al een begeleider voor de Bijbelles aangeboden?
Na de zegen, waarbij de man vóór mij zijn handen ophief, kwam het Zuid Afrikaanse echtpaar hem de hand geven en het was of zij elkaar al heel lang kenden. 
Rudie die de dienst uitstekend leidde, kwam op weg naar de deur de predikant aan mij voorstellen en zei dat ik 100 jaar was. Dus bleef de predikant lang naast mij koffie drinken die Seraja bracht. Ik complimenteerde hem met de preek en zei dat ik die nog beter had kunnen verstaan als hij een klein microfoontje op zijn jas had. Hij zei dat elke gemeente die moest kopen.
Toen Magda hem de hand ging geven, kwam een mij heel onbekend Indisch meisje van tussen de 20 en de 30 jaar naast me zitten en hadden we een aardig gesprek tot 1 uur toen ik op de stoep moest zitten wachten op Automaatje, die me langs een betere weg langs het stationnetje Presikhaaf weer thuisbacht. Als ik het goed verstond heette het meisje Engelien. 
Er komen nog bijna elke dag mensen naar mijn bankje in het barkje vragen of ik Piet ben. Een enkele voor een handtekening in mijn boek.
Nou, knapperds, dat was mijn Sabbat. Zo God wil tot volgende Sabbat maar weer. 

Liefs en Gods zegen van jullie

Piet

PS: De medewerk(st)ers aan de nieuwsbrief een groot compliment.
Ik zou het niet kunnen!

De AGNOST en de GODSDIENSTIGE

DE AGNOST EN DE GODSDIENSTIGE

Gisteren, 10-3-25, zon en 20 graden, dus veel nieuwe wandelaars en bankzitters in ons parkje Sacre Couer.
Op het bankje na mijn eerste etappe, zat al een nog onbekende man die drie kleine hondjes bij zich had. Hij schreeuwde als één daarvan zich te ver van hem waagde, want er zijn mensen met grotere honden.
Ik ging naast hem zitten om eens kennis te maken. Na mijn naam genoemd te hebben wist hij al genoeg. Hij verklaarde al gauw dat hij niet in God geloofde en een agnost was. Ik vroeg hem hoe hij over de dreigende derde wereldoorlog dacht. Hij (en hij niet aleen) verbaasde zich over die krankzinnige Trump als president van Amerika, de grootste militaire macht van de wereld. Amerika, Rusland, China en India hadden nu ook de atoombom om als het nodig was daarmee te dreigen. Als de nood het hoogst was is nu niet meer de
redding nabij. Hij hoopte maar dat die lui bij hun verstand kwamen.
Ik vroeg hem of hij daarin geloofde. Dat moet wel, zei hij, wat moet je anders doen. Ik stelde hem als alternatief voor het geloof in God voor. Die bestaat niet, zei hij, ik ben agnost. De wereld gaat toch naar z’n klote. Ik: dan hebben de mensen, jij en je kinderen een mooie toekomst. Ik geloof in de Bijbel die wat anders voorspelt: een nieuwe hemel en aarde waarin gerechtigheid woont.
We probeerden elkaar met vele argumenten elkaar vergeefs klem te zetten. Vergeefs.
Ik zei tenslotte: Voor en in de oorlog 40-45 was er op de Rozendaalsestraat Arnhem een radio-zaak van een Adventfamilie De Wit. Die hadden een broeder F.J. Voorthuis in de kost die elke donderdagmiddag van 4 tot 5 een radio-uitzending had, genaamd “De Stem der Hoop” van de Adventkerk. Tegelijk was er een radio-zaak van de Pinkstergemeente in de Klarestraat, binnenstad.
De kerk der Zevendedags Adventisten bestaat nu 150 jaar en heeft in Nederland 6000 leden en 23 miljoen leden in nagenoeg alle landen van de wereld. De kerk van de Mormonen heeft momenteel ook 6000 leden en bouwt nu in Breda een ’tempel’ voor 500 leden. Verder is die kerk geconcentreert in Salt Lake City.
De drie grote wereldgodensten zijn van de Islamieten, de Joden en de Christenen. Ze hebben alle drie Abraham als hun aartsvader. Het is maar dat je het weet.

P A R A A T

De laatste tijd zie je in de gespreksgroepen van de televisiezenders 1 en 4 een hoge militair in uniform aanzitten alsof hij wi tonen dat de krijgsmacht paraat is om en eventuele aanval op zijn land het hoofd te bieden.
De meeste gesprekken gaan immers over de oorlog die zou ontstaan uit de verschillende meningen van presidenten en politci uit Amerika, Israël, Rusland, Oekraïne en sinds kort ook die van Engeland, Duitsland en Frankrijk ‘liegen’er niet om . Men is het nog niet erover eens wat Donalds Trump bedoelt met zijn uitspraak dat Amerika niet meer Europa tegen een aanval van Rusland wil verdedigen. Dat moet Europa maar eens zelf doen.
In elk geval moeten meer mannen opgeroepen worden in militaire dienst te treden.
De islamitische, joodse en christelijke wereldgodsdiensten hebben allen in hun boeken hun geschiedenis en toekomstverwachting staan en die lijkt sterk op de huidige nuchtere verwachting, alsof die voorzien was.
Daarin staat ook dat de mensen die het nieuws volgen in paniek en verwarring kunnen raken en paraat moeten staan die verwarring te weerstaan en de aanwijzingen in hun boeken op te volgen. De aanwijzingen van de politici en psychologen die erbij worden gehaald zijn goedbeschouwd niet uit te voeren wegens de tegenstrijdige belangen.
Het belang van verschillende goedsdinstige groeperingen als di van de Zevendedags Adventisten is daarom de mensen op de Bijbel te wijzen die niet alleen de huidige situatie weergeft maar bovendien de uitkomst biedt, en dat is de voorspelling dat er een einde aan deze tijd zal komen en er een nieuwe hemel de aarde komt waarin gerechtigheid woont. Advent betekent ‘komst’.
Er is maar een voorwaarde om dat nu beter te beseffen en daarbij de nodige rust van te krijgen: ‘geloof dat de mens niet in staat is het zelf te verwerven, maar dat er een God is die dat wel kan’.

Piet

BEGINTIJD ZdADVENTKErK ARNHEM

Mij schieten af en toe de broeders en zusters te binnen uit de begintijd van de Arnhemse Adventkerk. Die moet ik gauw noteren, want ze schieten me net zo gauw weer te buiten…
Op de Toulon vd Koogweg 8, Oosterbeek wonde de familie vd Woerd boven zijn Foto Ontwikkelingsbedijf en Etserij, dat een winkelpand was met een raam aan de straatkant. Van der Woerd was een kunstenaar op dat gebied en dat zag je aan zijn secuur getrokken gezicht met een rimpel tussen de ogen. Erger: zijn hele uitstraling was grote minachting voor alle mensen die niet wilde ontdekken wat hij had ontdekt: de waarheid. Ze waren allemaal vreselijk dom. Bijbelstudies bij hem thuis waren allemaal zwaar en daarom allen toegankelijk voor intelligente mensen zoals mijn vaker leek te zijn. Hij was in onze ogen ook bemiddeld. In elk geval geen arbeider zoals mijn vader. Later vond ik alle Adventisten toen vreselijk hautain.
Zelfs beschouwde hij zo min of meer de broeders in de Badhuisstraat. Ik was een paar jaar in zijn dienst met werkzaamheden die ik me (nog) niet herinner. Zijn bescheidener vrouw bracht ons steeds de koffie. Ik herinner me flauw dat hij pamfletjes maakte met het evangelie. Hij kon schrijven en typen en “licht”-drukken. Ik moest ze sorteren of verzendklaar maken en soms verspreiden.
Misschien was ik te jong en voelde me te dom om hem goed te begrijpen en keek ik tegen hem op. 
Broeder Dirk Munk woonde op de hoek van het Mussenplein Arnhem, net ver van de Valkstraat. Stevige vent. Zijn jongere broer Wim woonde in Rheden of Dieren, en bleef na de dienst bij ons eten, zoals meer bezoekers uit andere plaatsen en dorpen. Hij zag in alles en anderen het abnormale en zei dat als verlegen humorist stiekum en zat steeds zo in zichzelf te lachen.
Een derde die na elke dienst bij ons at, was een zgn mager boertje ui, iets meer zelfbewust. Na het eten was het met elk enigszins discussiëren, waarvan mijn vader later lichtkritisch versag gaf. Om met hen de wereld bekend te maken met het Adventgeloof…. We zagen het niet zitten. Maar nu staat de kerk daar met ruim vijftig  trouwe bezoekers en moeten er volgende Sabbat 8 februari waarschijnlijk het dubbele aantal stoelen worden bijgezet.
Reinder, kom ons geruststellen met ‘alles zal regkom’.

Hartelijke groet voor jou en je Aafje,

Piet