E-mail exit

Was jij vóór de nieuwe functieverdeling “schrijfdiaconesse”?

Dat waren gezellige mails voor een alleenstaande. Zal me benieuwen wie jou opvolgt.

Ik herinner me dat Jij, Bertus en ik op de tribune stonden bij het begin van de wedstrijd van, nu och arme, Vitesse. Wij hadden de kaartjes gekregen van Ome Sjaak. Ik was de eeuwige vrijgezel.

Opeens knielde Bertus voor jou neer, pakte jouw hand, bracht die met de rug van jouw hand naar zijn mond en drukte daar een kus op, en zei tegen mij: “Dat leerden we bij Wensink, als je een meisje ten dans vroeg.”

Af en toe heb ik (net als Seraja die me net belde) erge pijnscheuten over Peter, die heel merkwaardig, de dag voor zijn dood even mijn tv, die het begeven had, kwam bijstellen, en na een half uur verdween, waarna ik hem alleen nog drie keer thuis en in de aula’s on- en opgemaakt zag. Pas na drie dagen nadat Peter onbereikbaar bleek, belde ik de politie en die verschafte zich met Seraja tot Peters woning. Samen vonden   zij Peter dood op de hoek van de bank, zo kreeg ik tien minuten later van Seraja het superkorte telefoontje: “Pa, Peter is dood”.

Hij was mijn sleutelhouder, dus hij kwam twee keer in de week onaangekondigd binnen stuiven zonder de deurbel te hoeven gebruiken. De dag vóór zijn dood kwam hij nog even om mijn tv die het opeens niet meer deed, te herstellen. Daarna heb ik hem nooit meer levend gezien….. Hij had al een paar dagen pijn in de borst gehad en daarna een hartinfarct gekregen met noodlottige afloop.

Einde van alle e-mailcorrespondentie door gebruik van smartphone.