Dagboek 15-4-24
DROONS NAAR ISAEL
Joris jarig bezocht
Ryan en Seraja haalden mij gisteren, zondag 14-4-24 om 3 uur op om na een prachtige route door aan Arnhems grenzende Velp Noord met zijn kleine en grote villa’s tenslotte in de zonnige achtertuin achter hoge hagen aan een tafel te zitten met Nanke, haar broer en vriendin, klein meisje van hen en Jisvi met wat drinken en een taartje bij te praten. Van mijn zijde getracht ludiek te zijn. Af en toe zagen wij Joris en Hidde even. De laatste verlegen lachend zoals we dat wegens zijn enigszins autisme verwachtten, zich aan Jisvi’s stoel vasthoudend. Ik trachtte hem vergeefs in ons lichtvoetig gesprek te betrekken. Hij krijgt speciaal onderwijs, waaronder het lezen.
Pas op het eind bracht ik de aanval van gisteravond van Iran met droons op Israel ter sprake. Jisvi vulde dat met het laatste nieuws aan en zei dat die droons door Israel bijna alle uit de lucht waren geschoten.
Wij waren het er over eens dat dit een groot gevaar was voor de wereldvrede. We waren nieuwsgierig naar de reactie van Iran daarop.
Thuiskomend volgde ik het nieuws op de tv. De Nederlandse en veel andere regeringen en de Veiligheidsraad was bijeen gekomen om de dreigende situatie te bespreken. Men wilde “escalatie” voorkomen, maar wist nog niet hoe.
Het grootste gevaar lag in het gebruik van granaten met een kernkop waarover Iran beschikte.
Ik meen dat hierdoor een Bijbelse profetie kon worden vervuld, waarin werd gezegd: de wereld eenmaal vergaan zijnde door het water, zal tenslotte vergaan door vuur.
De atoombonnen die op Nagasaki en Hiroshima in Japan hadden weliswaar de tweede wereldoorlog tot een einde gebracht, maar er vielen door de straling van de atoombommen nog een tijd lang vele slachtoffers.
Die straling veroorzaakte een soort verbranding van de huid van de slachtoffers en ook van de inwendige organen.
Daarom was van alle regeringen het dringend `advies` aan Israel en Iran terughoudend te zijn. Meer landen en vooral Iran beschikken immers nu over meerdere atoombommen!
Analisten herinnerden eraan dat de grootste wereldmacht Amerika ondanks kritiek op Israel, dat land door hen gesteund zou worden. Zo werden de andere landen verdeeld tussen die Iran en die Israel militair zouden bijstaan. Dat is dreigende taal, die escalatie misschien zou verhinderen.
De wereld wacht gespannen af. Wat minder gespannen als men de politiek in andere landen bespreekt, o.a. de machtsgreep van de nationalistische Trump in Amerika en intussen sterk verminderde belangstelling voor de hopeloze kabinetsformatie in Nederland wegens de haat van Wilders tegen immigranten, welke formatie op dit moment na maanden nog geen enkel uitzicht biedt.
De kerken durven al deze zaken niet in hun toekomstvisie te betrekken. En misschien nog erger: in Tel Aviv Israel zitten de bewoners nog ‘gezellig’ op terrasjes in het zonnetje te genieten alsof er niets aan de hand is, en mensen die ik in het parkje naast me ontmoet, zeggen dat het hun een zorg zal zijn wat ze doen. Het teken van hun/onze onmacht.
En ik? Enigszins getroost dat mijn in brieven en blogs geuite gedachten over de a.s komst van Jezus, en de Bijbelse verkondiging “Zie ik schep een nieuwe aarde waarin gerechtigheid woont”, geen enkele reactie oplevert en dat het slechts ten dele de schuld is van het toenemende gebruik van de moderne smartphone en het nauwelijks meer gebruik van de computer.
Een schitterende gelegenheid voor de kerken om hiervan de mensen bewust te maken. ALS ze zich dat zelf bewust zijn ……. Men houdt het erop: we leven wel in de wereld, maar zijn niet van de wereld