Geheelonthouding
BONDSLIED
Van de NGOV (Ned.Geh.Onth.Ver.) en/of de
afdeling JVO (Jeugdbond voor Onthouding)
Aan ’t werk kameraden, maakt sterk onze Bond,
Wij willen geen alcoholvreugd,
strijd mee voor een veilige jeugd,
Wij zoeken de makker die fris en gezond,
van het stralende leven geniet.
Al rukken ook drommen van vijanden aan
en drukken ons hevig in ’t nauw,
wij heffen omhoog onze heldere vaan
en blijven haar eeuwig getrouw!
Mijn ouders hadden het oog voor de kwalen in de maatschappij en sloten zich aan bij de Geheelonthoudersvereniging en de Esperantobeweging. Hele gezinnen werden kapot gemaakt door de alcoholhoudende drank en oorlogen ontstonden doordat de volken elkaar niet begrepen door de verschillende talen.
Dus sloten onze socialistische gezinsleden, vader, moeder, dochter Corrie en zoon Piet zich aan bij de geheelonthoudersvereniging en de Esperantobeweging. Toen Corrie 14 werd kwam ze bij de Studenten Geheelonthouders, en ik, Piet, twee jaar later, op mijn veertiende jaar bij de JVO, Jeugdbond Voor Onthouding.
De leidster van de Arnnhemse afdeling JVO was de 28-jarige Dinie Burgers, lid van de volwassenen van de Geheel Onthouders Vereniging.
Dinie woonde bij haar ouders in een bovenhuis boven het poortje van de Borgardijnstraat. Twee deuren naast elkaar. De rechterdeur was van het benedenhuis, de linkerdeur van het bovenhuis, waar de trap naar boven direct achter de deur begon. Zo was het ook het geval bij de woning van het meisje van de JVO, Tonnie Stein op de Tiendweg. Die had heel netjes de intellectuele Hans Klaver uit de Sperwerstraat ook van de Geitenkamp als vriendje, zoals zijn zusje Toes mijn (iets heviger, 2 jaar) als vriendin had.
Zo waren er meer paartjes, ook van jongens en meisjes, maar aren er ook eenlingen.
Maar we kwamen voor fiets- en wandeltochten in de natuur samen bij de lagere school hoek Thomas á Kempislaan Rozendaalseweg. Als we naar een klassiek concert in Musis Sacrum of een lezing in de Opbouw kon de plaats van samenkomst wel eens anders zijn.
De zogenaamde “uittrap” op eerst het 21e jaar en later op het 23e jaar, was een feestelijke en weemoedige avond. Sommigen sloten zich daarna aan bij de Verenging van de ouderen.
De JVO-tijd was voor mijn gevoel de belangrijkste tijd voor bewustwording. Nu ik 99 jaar ben schieten me steeds meer van die jongens en meisjes van die tijd te binnen. De Arnhemse afdeling: 15-30jaar.
Kortom onze leeftijd was voor een belangrijk deel tussen de 14e en 23e jaar.