Alleen op de wereld
Hector Malot (Niet Malloot) schreef de bestseller in de jaren 1935-1950.
Het sloeg in, vooral bij de kinderen. Het is ook zielig, dat Remie bij de bewustwording dat hij leefde, maar merkte dat hij geen ouders, broertjes, zusjes of vriendjes had. Het is voor ons best voor te stellen nu we met al die malloten om ons heen moeten leven.
Ik vermijd hier zorgvuldig het woord “waanvoorstellingen’, omdat die geestelijke ziekte officieel de beladen naam “Paranoia” draagt. Mensen die dat hebben worden voortdurend belaagd met de idee dat de buurman en de melkboer en de hele wereld de opdracht hebben hem te bespioneren om aan anderen te verklappen dat jij niet goed bij zijn verstand is. Hij houdt ook de gordijnen dicht omdat een of andere halfgare glazenwasser bij hem steeds naar binnen kijkt om zijn ondergoed te bewonderen. De televisie en de computer weg gedaan. Om nog maar van de door mij gememoreerde desinformatie te zwijgen. En nu maar hopen dat je een grootmoedertje hebt met wederzijdse liefde die je uit het slop haalt en naar de werkelijkheid terugbrengt.
Daar aangekomen slaat de schrik je opnieuw toe. Jij bent genezen, ook van je ogen die gesloten waren voor de huidige land- en wereldtoestand. De waanvoorstellingen bleken net zo besmettelijk als dezelfde ziekte, nu met de verbloemende mooie naam Paranoia. Dankzij de wereldwijde nieuwsvoorzieningen werd iedereen op aarde voorzien van sprookjes waarin arme sloebers, koningen en keizers zich wanen. In Amerika weet ene criminele Trump zich als enige geschikt om het rijkste land ter wereld te leiden en ze daar te vertellen hoe ze nog rijker kunnen worden. En onze eigen Wilders van de Partij Voor de Vrijheid weet zeker dat hij met zijn grootste partij van alle partijen de kwaal van de vervuilende overbevolking de baas kan worden. Alleen de kleine nietige partijtjes, die het onderling ook niet eens zijn, tonen aan dat hij met zijn PVV juist alle ellende op de hals haalt, omdat die asyl zoekende luie buitenlandse opvreters de plaats innemen van de bloedeigen vlijtige, ijverige Nederlanders die juist de economie die op instorten stond, konden herstellen.
Mocht je nog neutraal zijn, zie dit nog maar allemaal aan als een spannende voetbalwedstrijd waar ze elkaar weliswaar steeds pootje haken om de tegenpartij, die jouw club niet is, wil laten degraderen, zodat de spelers bij moeder thuis lof of vermaning krijgen.
Die trainer deugde trouwens ook niet, om van de scheidsrechter maar te zwijgen.