LEVENSLOOP ZdAdvent Arnhem

Nu (6-12-24) ben ik, Piet Schreuder, 99 jaar en 10 maanden, 29 januari 1925 geboren in de Valkstraat 8, Vogelwijk Arnhem.
Mijn vader kwam uit Groningen stad en mijn moeder uit Bolsward, Friesland. Beiden waren ZdAdventist, lid Nederlands Chrisrelijke Geheel Onthouders Vereniging De 20 cm hoge letters NCGOV stonden op de gevel van hun gebouwtje aan de Badhuisstraat tegenover het Arnhemse Badhuis.
Mijn vader huurde de zaal in dat gebouwtje voor de samenkomsten van de Adventisten.
Op mijn 14e jaar werd ik lid van de JVO (Jeugdbond Voor Onthouding) een landelijke vereniging. De leden waren hoofdzakelijk Neutraal op Godsdienstig een socialistisch gebied. Zij hadden elke week een bijeenkomst in een zaal aan de Coehoornstraat. Wanneer de ouders lid waren van de SDAP, konden hun kinderen lid worden van de AJC. Vooral de AJC was er propagandistisch. De leden liepen met vlaggen en spandoeken in de jaarlijkse optochten. Mijn 2 jaar oudere zusje werd lid van de NBAS (Ned. Bond Abstinent Studerenden). Omdat zus Corrie na haar 14e jaar naar de ULO (Uitgebreid Lager Onderwijs) ging, bleek zij zich daar met medestudenten meer aan te passen. Op het programma van beide verenigingen stonden concerten, volksdansen, natuurstudie en alles wat op cultuur leek. Ernst en luim. Nergens zo veel plezier gehad als bij die verenigingen. Later kwam voor mij de AJV (Advent Jeugd Verbond). 

De JVO en de AJV hadden elk een jaarlijkse jeugdconres in het na-oorlogse noodgebouw Tivoli in Utrecht aan de gracht. Daar maakten veel jongens en meisjes met elkaar kennis (vaak voor hun hele leven).

Na 8 jaar verhuisde de familie Schreuder naar de nieuwbouwwijk Plattenburg. Daar werd mijn vader voorzitter van de Buurtvereniging en de voetalclub Plattenburger Boys en ik jeugdleider. Aan het einde van onze straat was het park Presikhaaf (zie mijn boek “Presikhaaf het verhaal van een landgoed’). Daar was een zanderig trapveldje waar ik met de jeugd voetbalde. Zo was Ome Joop Legerstee jeugdleider van de binnenstad Arnhem, die zijn jeugd in park Sonsbeek liet voetballen. Toen hij overleed voegde zijn jeugd zich bij mijn jeugd met intussen de jeugdclubs uit alle Arnhemse en Velpse wijken.
Joops vader hade een tweedehands boekhandel in de Nieuwstad. Daar hingen achter het raam de voetbaluitslagen, waar iedereen na de wedstrijden naar keken. Hij was lid van de Ned.Geheel Onthouders Vereniging (NGOV). Met bestuurslid Kusters en diens buurvrouw runde hij het Geheelonthouderscafé De Doelen in de Doelenstraat, waaruit de RUK (Red Uw Kameraad) voort kwam.
Ik had intussen een klein drukkerijtje in de Driekoningendwasstraat en ging elke middag tussen 2 en 3 uur daar mijn boterham eten met een kopje koffie.

Zo kan je zien hoe de Adventbeweging, geheelonthouding en jeugdwerk overeenkomsten hadden met elkaar.

(Tot veel genoegen van Ouders, Burgemeester en Wethouders Arnhem; het hield de jeugd en jongeren van de straat.) 


Gerelateerd bericht

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

Je miste

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?