GERDA STIERF

Gerda stierf

GERDA’S DOOD

PETER HERDACHT

PETER HERDACHT OP 7 AUGUSTUS 2025
Om 11.30 uur kwam Jisvi mij halen. Na een rit van een half uur door het prachtige bosrijke landschap arriveerden wij bij de ingang van de natuurbegraafplaats Heidepol. Hij zette de auto tegenover de ingang tussen de bomen. Er kwam direct een auto met Duits kenteken aanrijden: Mjn stiefzoon Rob Braakman uit Emmerik, dirmaal zonder zijn vrouw Carmen. Hij plaatste zijn auto op de parkeerplaats een paar honderd meter verderop. Seraja arriveerde met haar vriend Ryan. Zij zette haar auto bij ons ook tussen de bome. Tenslotte kwamen stiefzoon Bert Braakman met zijn schoonzoon Dikkie Bruger, diens vrouw Nathlie en hun tienjarige dochter Emmelie., mijn achternichtje. Na een prettige, iets ingetogen begroeting gingen wij naar het graf van Peter. Het lag drie meter van het voetpad. We stonden daar even stil, tot ik zei: weten jullie nog waar hij ligt?. Dus moesten Rob en Seraja mij even met mijn rollator helpen om door het hoge wilde gras (minder hoog dan vorige keer) twee meter verder te komen. Wij stonden allen om de afgezaagde boomstam heen, waarop stond:
“Hier rust onze zoon en broer Peter Schreuder. 7 Augustus 1949-2024”
Wij stonden zo een kwartier lang samen om het graf. Na een kwartiertje zei ik: “Rob riep eens verheugd: wij hebben een kindje! Nu zeggen wij: we hadden eens een kindje, Peter”. Amen.
Dat was het ende van de plechtigheid. Seraja had ons uitgenodigd om bij haar en Mamma thuis in de tuin de ‘afdronk’ te doen.
Gerda, dement en blind, lag op de ligstoel in de hoek van de huiskamer. Ze werd niettemin door allen bij komen en gaan hartelijk gegroet.
Het was een lust om de vier jongens om de grote tafel tegenover elkaar te zien en te horen praten met elkaar, terwijl Nathalie, Emmelie en ik op de bank bij het raam elkaar bezighielden. Seraja trakteerde ons op kibbeling, friet en drankjes.
Voor mij als vader, stiefvader en nu ook als overgrootvader, was het een groot wonder met mijn kleindochter (!),  de tienjarige Emmelie te praten. Ik verbaasde mij dat zij sprak als een volwassene. Misschien met een klein onmerkbaar verschil van begrip van sommige wooden, maar toch niet storend. Het was voor mij ook wat vreemd dat zij het ook niet erg vond met mij te praten. Toen ik haar vroeg hoe oud ik was toen zij werd geboren, zei ze onmiddelijk: 99 jaar. Zij nam ook de foto’s bij het graf. Dus komt het juiste grafschrift wat er was, later.
Ik was juist de laatste tijd aan het berekenen hoe oud ik was toen die en die werden geboren. Ik kwam er steeds niet uit.
Gerda en ik verloren een kind, en ik had het idee dat er een kind was bijgekomen. We hebben een kindje!
e grafschrift wat er was, later.

Ik was juist de laatste tijd aan het berekenen hoe oud ik was toen die en die werden geboren. Ik kwam er steeds niet uit.
Gerda en ik verloren een kind, en ik had het idee dat er een kind was bijgekomen. We hebben een kindje!

LIEFDEBETOON

Terwijl ik mij suf peins over de woorden en zinnen die ik zal gebruiken om mijn grote liefde te betuigen, komt er opeens tijdens een uitzending van de televisie over de Vierdaagse, een vrouw in beeld die vrolijk haar bloes toont waarop haar man met grote letters had geschreven: LOPEN KRENG.

SCHRIJVEN KUNNEN WILLEN

SCHRIJVEN kunnen-willen

Hoe is het mogelijk! Je stuurt iemand een mailtje met een vraagje, hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan.
Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn:
1.
Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en
2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie,
3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen.

Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht.
Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis.
Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen?
We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”.
Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen.
En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen.
Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld.

Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”:
1. Paranoia
2. Autist of Introvert zijn
3. Ontleest
4. Ongebruik taal
5. Privatie
6. Geen tijd
7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren

Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof….
Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz.
De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

SCHRIJVEN kunnen-willen – hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan. Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn: 1. Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en 2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie, 3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen. Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht. Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis. Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen? We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”. Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen. En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen. Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld. Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”: 1. Paranoia 2. Autist of Introvert zijn 3. Ontleest 4. Ongebruik taal 5. Privatie 6. Geen tijd 7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof…. Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz. De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

SCHRIJVEN kunnen-willen

Hoe is het mogelijk! Je stuurt iemand een mailtje met een vraagje, hopend op antwoord. Wat helaas niet kwam. Dat is toch niet beleefd, terwijl ik hem als een vriendeljk mens ken die je nooit in je hemd laat staan.
Google moet uitkomst brengen. En zie: het blijkt dat vele mensen die klacht hebben. Er worden nog al wat oorzaken genoemd. Eén daarvan wil verhelderend zijn:
1.
Na de (wereldwijde) epidemie Corona kwam opeens de epidemie Paranoia, toen de epidemie Complotten, en
2. nu zijn we aangeland aan de des- of miscommunicatie,
3. daarna zal volgens de Bijbel de epiemie des- of mis-inormtie komen.

Als je dat allemaal zet komen is het einde in zicht.
Het is op die wijze een programma voor de wereldgeschiednis.
Maar wat hebben wij nu aan die ‘wetenschap’? Als we daarin “geloven” (het kan niet anders), wat staat ons da te doen?
We moeten nu eenmaal ‘communiceren’. Je leeft van het contact met je medemensen. ‘Co’ beteent ‘samen’. Je hebt mensen die door hun vak, bijvoorbeeld dokter, agent, voorlichter enz., verplicht zijn je te helpen.. Dus als je zo iemad niet kunt e-mailen, dan ga je hem bellen. Nu maar hopen dat de telefoonlijn niet uitvalt… Of dat je te horen krijgt: “Uw bericht is goed ontvangen en zal worden afgehandeld.” (vervolgens hoor je niets meer). Of “Er zijn nog tien wachtenden vóór U”.
Maar e-mailen was zo goedkoop, snel en eenvoudig. Je hoeft geen papier, inkt, envelop en postzegel te kopen en niet naar de brievenbus te lopen.
En nou die verdraaide e-mail zonder antwoord. Hij heeft mail wel onvangen.
Ik google en lees dat tallozen dezelfde klacht hebben. Maar gelukkig ook de oorzaken worden vermeld.

Oorzaken: Weerzin tegen “schrijven”:
1. Paranoia
2. Autist of Introvert zijn
3. Ontleest
4. Ongebruik taal
5. Privatie
6. Geen tijd
7. Niet weten hoe je gevoelens en gedachten kunt formuleren

Het komt allemaal neer op onze verslaving aan tv en radio die onze nieuwsvoorziening en ontspanning levert. Tijdroof….
Er is één troost: Als we zo autist worden, dan blijkt uit een tv-film dat we een bijzondere tlent krijgen, bijvoorbeeld knstschilder, tekenaar, componist, musicus, cabaretier, enz.enz.
De moeder van de kunst is oefening (baart kunst). Kan het nog?

HET KWAAD
De mens werd geschapen. En toen zei de Schepper: “Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal hem een hulpe geven”. Met alle risico’s van dien. want de mens bleek geneigd tot alle kwaad. Geen mens zonder zonde. Wie hoog staat, zidet toe dat hij niet diep valle.Het is nu eenmaal zo. Foutje, bedankt…?
Daarom botsen mensen en landen met elkaar, en omdat het kwaad toenam is het gworden tot een vreseljke zelfverietiging, beseft men meer dan ooit dat er regels waren voor de omgang met elkaar. Verschillende godsdiensten van duinzenden jaren oud, waren er al op gericht dat kwaad te bestrijden. Zij hadden weliswaar straffen bij overtreding van die wetten, maar het hielp de mens niet zich daaraan te houden.
Er werd een aparte wet aan toegevoegd. Om de straf te ontlopen en zelfs om de gevolgen daarvan te bestrijden, werd een mens gezonden die een andere wet introduceerde: besef wat kwaad is en dat die in je is, en wat de gevolgen daarvan zijn; dat je die aan anderen moest belijden, tegen hen ruiterlijk bekennen; en dat je die gemaakte fouten elkaar moest vergeven. In de praktijk kwam het erop neer, dat je de ander niet moest haten en je niet op hem moest wreken, maar hem moest vergeven in het besef dat jezelf ook die fouten kunt maken. Met andere woorden: als hij je op je linkerwang sloeg, keer hem dan ook de andere wang toe. Daarmee offer je iets van jezelf.
Alle godsdiensten hadden bijeenkomsten in tempels en gebouwen waar men elkaar ontmoette en die belijdenis deed en daarvoor en offer bracht. Jezelf of iets waardevols van jezelf. Daarna was je vrij van de gevolgen van die zonde en kon je in vrijheid verder leven. Helaas moest dit herhaald worden. Nog spijtiger: de mens bleef geneigd tot het overtreden van alle geboden.
Maar het aanvaarden van de wet van de geboden en de wet van vergeving gaf het uitzicht op een toekomstige dag dat de maat vol was
en de toestand van de mens en de wereld volmaakt goed was.

JOPIE MIJN HOND

AAN alle mensen, in het bijzonder jou

Dagboek 23-12-23

JOPIE DE HOND

Tussen al die wenskaarten ..In deze donkere dagen schiet mij opeens een gebeurtenis te binnen.
Ik had een zwarte, gladharige hond met wit befje, witte voetjes en wit puntje op de staart. Het was een niet zuivere labrador met een spitse snuut, terwijl zo’n rashond een brede snuut heeft. Hij werd zestien jaar.
Ik hoorde hem heel zacht janken. Hij stond voor het tuinhek en wilde de tuin in. Hij kon er makkelijk overheen springen, maar durfde deze keer niet. Hij wist dat hij iets verkeerds had gedaan. Ik keek op hem neer en zei: “O o o o” en deed het hek open. Met gebogen kop kwam hij langzaam de tuin in. Ik nam hem in mijn armen en hij ging enthousiast met zijn lange tong mijn gezicht wassen.
Daarna ging hij gauw naar zijn eten onder de keukentafel.
Er is reeds lang een nieuwe betere wereld beloofd. Mochten wij er ook zo binnen gaan.

Piet Schreuder
sinds 29-1-25

HET KWAAD

HET KWAAD

De mens werd geschapen. En toen zei de Schepper: “Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal hem een hulpe geven”. Met alle risico’s van dien, want de mens bleek geneigd tot alle kwaad. Geen mens zonder zonde. Wie hoog staat, ziet toe dat hij niet diep valle. Het is nu eenmaal zo. Foutje, bedankt…?
Daarom botsen mensen en landen met elkaar, en omdat het kwaad toenam, is het geworden tot een vreselijke zelfvernietiging, beseft men meer dan ooit dat er regels waren voor de omgang met elkaar. Verschillende godsdiensten van duizenden jaren oud, waren er al op gericht dat kwaad te bestrijden. Zij hadden weliswaar straffen bij overtreding van die wetten, maar het hielp de mens niet zich daaraan te houden.
Er werd een aparte wet aan toegevoegd. Om de straf te ontlopen en zelfs om de gevolgen daarvan te bestrijden, werd een mens gezonden die een andere wet introduceerde: besef wat kwaad is en dat die in je is, en wat de gevolgen daarvan zijn; dat je die aan anderen moest belijden, tegen hen ruiterlijk bekennen; en dat je die gemaakte fouten elkaar moest vergeven. In de praktijk kwam het erop neer, dat je de ander niet moest haten en je op hem moest wreken, maar hem moest vergeven in het besef dat je zelf ook die fouten kunt maken. Met andere woorden: als hij je op je linkerwang sloeg, keer hem dan ook de andere wang toe. Daarmee offer je iets van jezelf.
Alle godsdiensten hadden bijeenkomsten in tempels en gebouwen waar men elkaar ontmoette en die belijdenis deed en daarvoor en offer bracht. Jezelf of iets waardevols van jezelf. Daarna was je vrij van de gevolgen van die zonde en kon je in vrijheid verder leven. Helaas moest dit herhaald worden. Nog spijtiger: de mens bleef geneigd tot het overtreden van alle geboden.
Maar het aanvaarden van de wet van de geboden en de wet van vergeving gaven het uitzicht op een toekomstige dag dat de maat vol was en de toestand van de mens en de wereld volmaakt goed werd.

IN MIJN WBSITE KOMEN

kAN IK NU WEL IN MIJN WBSITE KOIMEN?