BEKENDE BONTE HOND

BEKEND ALS B0NTEHOND
Dat gezegde duidt meestal niet op gunstig bekend zijn, dus ik waag ik het er maar op dat dit niet op mij van toepassing is. Ik besefte opeens dat je met één boek bekender kon worden dan een andere schrijver met vijf of tien boeken. In mijn boek over “Presikhaaf Het verhaal” had ik de geschiedenis van Plattenburg ook beschreven.
Maar deze week verscheen de Plattenburgse nieuwsbrief met een foto van mij en een interview over mij over de volle breedte twee van de vier pagina’s. Dat was ten bate van het comité dat zich inzet voor het behoudb van de historische waarden van de wijk Plattenburg. Er waren in het gemeentenieuws artikelen verschenen, waarin de gemeente Arnhem bekend maakte dat er in opdracht van de regering een miljoen woningen bij gebouwd moesten worden. De gemeente Arnhem ging dus uitkijken om daar ruimte voor te vinden en vond die in en om de oudste straat van de wijk Plattenburg: De Schaapsdrift.
Ik had in mijn boek juist die straat als belangrijk omschreven. Het boek was als voor plaatselijke waarde al aardig verkocht. Sommige mensen in het park waar ik elke dag een uurtje verblijf, begonnen mij te groeten en met mij een praatje maken. Door die foto werd ik meer herkend en als ik even op een bankje ging zitten, kwamen er zomaar mensen op en om mij heen. Nou is mijn gewoonte dat ik iedereen groet die ik tegen kom. Maar nu werd dat nog meer op prijs gesteld en groet iedereen mij terug. Aardige jongen toch….
De burgemeester had mij voor mijn vrijilligerswerk waar dat boek een deel van was al met een lintje bedeeld, dus kwam dat hierbij ook naar boven. Misschien stimuleefrt dat anderen ook meer vrijwillgerswerk te doen, maar ook het besef dat daardoor meer naar je mening, als je die hebt, geluisterd wordt. Kan ik die verantwoording dragen? Het wordt soms gepubliceerd. Weg je privatie!
Over privatie wordt de laagtste jaren veel geschreven. Steeds meer mensen zijn bevreesd dat hun naam als ongunstig te grabbel wordt geooid. Het verhaal dat iemand schrijft wordt gepubliceerd en dan loop je dat risico. Men verzoekt in elk geval je naam niet te publiceren. Er zijn al mensen genoeg die jou dan liever dood hebben.
Dat zie je ook aan Bijbelschrijvers als Paulus. Een gedrongen figuur die vaak begeleid werd door geestverwanten, waaronder vele vrouwen, zijn omgeving afreisde om zijn mening te verkondigen. Hij liet het niet alleen bij praten, zijn brieven gingen rond en verschenen in de Bijbel waar 2000 jaar daarna elke dag mensen in lezen en voorlezen. Helaas kreeg hij behalve vrienden ook vijanden, waaronder de overheid en de leiders van Jeruzalem. Het leven van Paulus liep niet goed af. Als je dat leest dan zou je geen vrijwilligerswerk willen doen en vooral niet je gedachten opschrijven en laten publiceren.
Blijkbaar betaald bekenheid lof maar ook misnoegen, jaloersheid en zelfs haat. Maar als ´schrijven´ je te pakken heeft danm kan jem moeilijk anders. Inbrejuk in jem privatie, het zal je wat. Momenteel klaagt de overheid dat zelfs jongeren een taalachterstand hebben en ze niet meer kunnen schrijven. Dat blijkt nog nadeliger voor hen en de matschappij te zijn. Mag ik een briefje van u ontvangen­­­…. mIjn emailadres is P.Schreuder2@upcmal.nl

Kabaal

Kabaal van buren
Mijn buurman is knutselaar. Niet voor een paar uur, maar bijna elke dag hoor ik hameren en zagen of het in mijn kamer is. Ik heb zojuist om 9 uur bij hem aan de deur geweest. Hij deed open en ik groette hem vriendelijk en vroeg of hij zijn wonig aan het renoveren was. Nee, zei hij, ik maak even een kastje. Ik zei dat gisteren twee jonge politieagenten bij mij waren geweest met de vraag of zij even op mijn balconnetje mochten kijken. Dat is door een glazen plaat gescheiden van dat van mijn buurman. Ik vroeg niet waarom want ik was al blij dat ik visite kreeg. In de kamer zagen ze mijn boek liggen en het lintje hangen wat een leuke aanleiding was voor een enthousiast (reclame)gesprek.
Om kort te zijn: er veranderde niets aan het geluid. Het herinnerde me wel aan de tijdelijke afwezigheid van een zuster van de Adventgemeente. Haar straat èn haar huis werd die tijd (een half jaar lang) gerenoveerd. Mag je dan asjeblieft overstuur zijn?
Het doet niets af van de buurman. Hij woont daar pas een jaar. Was na tien jaar ontslagen uit de Koepel, waar hij had gezeten wegens drugsgebruik en -handel. Dat kwam hij netjes bij mij vertellen toen hij naast me kwam wonen. Ieder mens verdient een tweede kans, dus met een kopje koffie was hij welkom. Nou hebben we in Arnhem twee koepels. Eén is de Koepelkerk, de ander is de herinnering aan de Koepelgevangenis. Die laatste is al enkele jaren omgebouwd tot een flatgebouw of apartementencomplex, net als het grote bankgebouw van de ING en het zes verdiepeningen 300 meter brede kantoorgebouw van het hoger personeel van de Zijdefabriek ENKA, (Eerste Nederlandse Kunstzijde Arnhem) later AKZO-nobel (Arnhemse Kunst-Zijde Organon). Mijn ouders, zusje en ik, hebben veertig jaar de ENKA gehoord en geroken. Voortdurend met lichte vrees voor het ontploffen van de Zwavelhouderer
n aast op poten. Mijn vader en ik waren lid (ik voetbalde) van ESCA ((Enka Sportclub Arnhem) een sterke derde klasser met het voetbalveld oop “Het Lange Water)_ Club Arnhem(eNKA sPORT CLUB ARNHEM, EEN STERK VOETBALELFTAL VAN DE DERDE KLAS). dE HELFT VAN DE BEWONERS VAN HET AANGRENZENDE WIJK PLATTENBURG WERKTE BIJ DE ENKA.
In die flats kunnen ze ook een beetje weten wat de buurman doet. Maar die club (door de ENKA gesponsord) vergoedde veel.

WILDERS WAS HIER

DOLLE DINSDAG
Het is nu dat ik dit schrijf Dinsdag 27 februari 2024. Nu kan ik contoleren of het waar is wat in het verleden werd vastgesteld, dat op een dinsdag zaken werden ondernemen die men eerder niet voor mogelijk had gehouden. Mijn mening is dat men elkaar wat aanpraatte. Maandag was de eerste werkdag waarop gevoelsmatig beslissingen voor de rest van de week werden genolmen. Maar toch….
Het zou vandaag zulk en dinsdag kunnen zijn. De besprekingen tussen de politieke partijen om een regering te vormen, was gisteren al voor de tweede keer begonnen nadat men enige weken geleden er niet uit kwam. De zaak is dat bij de jaarlijkse landelijke verkiezing de partij (als je het een partij mag noemen) Wilders de tot ieders verrassing verreweg de meeste stemmen kreeg. De mens wil zich over het algemeen niet graag gecommandeerd voelen en hebben de behoefte zich kritisch over andere mensen, goepen en besturen uitlaten. Hoewel je niet mag discrinineren worden minderheidsgroepen als buitenlandse immigranten het slachtoffer. De wet van de bijbelse naastenliefde, overgenomen door een Christelijke staat, schrijft voor dat mensen om één of andere reden als werkeloosheid en verdrukking hun land ontvluchten en in een ander land, in dit geval Nederland, een beter leven en toekomst hopen te vinden, een goed onthaal mogen hebben. Wij hebben genoeg ervaring met de verdrukte Joden en andere ras- of volken, die in ons land en andere landen niet meer weg zijn te denken.
Helaas blijft er altijd wat vreemdelingenhaat over. En dat gevoelen stak bij de verkiezingen weer de kop op. En Wilders was de man die bij deze gelegenheid daar gloedvol woorden aan gaf. Het klonk niet erg vriendelijk wat hij zei, eerder wat haatdragend. De buitenlanders zouden bevoordeld worden boven de Nederlanders en als hij het voor het zeggen had zou hij de Nederlanders hun land weer terug geven, zo riep hij. En iedereen moet in de verkiezingstijd zijn mening duidelijk hoorbaar kunnen zeggen.
En ziedaar: Wilders kreeg grotere aanhang dan welke andere partij ook. En die partij moet de premier van Nederland worden als opvolger van nu demensionair premier Marc Rutte. De laatste stelt zich niet herkiesbaar en wil zijn krahten beproeven in de NAVO. De andere partijen moeten ook ministers leveren, maar niemand wil dat onder de leiding van extreme Wilders. Deze ziet het een beetje verlegen aan en zegt dat die andere partijen “over hun schaduw moeten heen springen”. Die uitdrukking betekent eigenlijk de onmogeljkheid dat te doen. Wilders heeft al gezegd dat hij de vele uitdrukkingen van zijn vremdelingen haat niet meer zal gebruiken en zo de andere tegemoet zal komen. Maar de anderen zeggen dat daarnee de overtuiging van hem en zijn aanhang niet is weggenomen en hij zich als premier zich op één of andere manier zal laten gelden. Kortom: de zaak is vastgelopen en nu wil en moet men weer opnieuw beginnen met onderhandelen. Policie speken al van een meerderheids- of mnerheidskabinet, wat men daaronder ook moge bestaan.
Maar de enige mogelijkheid volgens de wet dat Wilders door zijn meederhed van stemmen de premier wordt, “bijgestaan” door bijvoorbeeld een gekozen minister van buitenlandse zaken en een minister van binnenlandse zaken, die geleverd zal worden door de andere drie onderhandelaars: Pieter Omtzigt, Caroine Pas en Frans Timmermans, aldus samen “rechtdoende aan de verkiezingsuitslag.

Nasleep spannend weekend

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag ging de gemeentelijke begeleidster Jasmijn, in haar auto met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn ‘nogal’ schokkende belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de vrouw van Toon Jager, die mij vroeg of ik van Toons overlijden gehoord had. Ik had dat al eerder van een dame gehoord, maar toen wist ik niet meer dat het Toons vrouw was die nu weduwe is. Zij wandelde met haar (was ‘hun’) hond  in het parkje Sacre Couer waar ik haar ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elke vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel, ondanks het nooit heemaal went. Misschien ben ik de enige oudclubgenoot van Toon. Overbuurvouw Els kwam met de rouwadvertentie aan waaruit viel op te maken dat de vrouw van Toon het huis, waarin zij samen veertig jaar hadden gewoond, in de verkoop zette en de kinderen dat bedrag erfden. Trek zelf je conclusies.

Ik wens zijn weduwe veel troostrijke gedachten en herinneringen toe. Toen kreeg ik van haar het lichte verwijt dat zij en Toon toch bij de uitreiking waren van mijn boek door de wethouder in de stadsbibliotheek in de Mariënbrgstraat?

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Gerard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnasium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaker bij kledingzaak Van Dijk&Witte aan de Rijnstraat) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de verdrietigste en slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar door die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening.

Dagboek 19-2-24
Weekende wel…
Had van de ZdA-Arnhem bericht gekregen dat Sabbat 17-2-24 de speciale dienst zou zijn met voetwassing en Heilig Avondmaal.
Gewoonlijk begint de dienst met de Sabbatschool om 10.00 uur en vevolgt daarna om 11.00 uur de predikdienst en daarna nu niet om 12.00 uur de zgn ‘koffiedienst’. Dat bleek voor mij enige aanpassing nodig van de tijden vervoer door de chauffeur van ‘Auotmaatje’, de vrijwilligersdienst van de stad. Ik bestelde twee dagen van tevoren twee ritten, één om 10.45 van huis naar de Adventkerk Parkstraat 46, de tweede om 13.15 uur van de kerk naar huis. Op zich al moeilijk genoeg, want stel je eens voor dat die automaatchauffeur of ik in die twee dagen tevoren griep krijgen of kiespijn. Noch Automaatje noch de chauffeur zijn op die dag niet te bellen en ik kan met die wijziging niet twee dagen te laat komen.
Nog erger: die chauffeur (kan ook chauffeuse zijn) haalt mij om 13.15 uur uit het koffiehonk, waar hij elke week een kopje koffie mee drinkt, en ziet daar niemand op hem wachten. Ik heb een overdosis verantwoordelijkheidsgevoel (één woord), dus wil ik iedereen opbellen die misschien een oplossing voor dit vraagstuk heeft. Helaas heb ik mijn smartphone niet bij me om te zien of naam en i-phonenummer voor de eerste keer van mijn en zijn/haar leven is te bereiken.
Het enige voordeel daarvan is dat die derde dienst niet door ging. Mijn kortetermijnsgeheugen i niet je dat meer, zodat ik helaas dat gat niet kan invullen. Dus de volgende keer in mijn website het gevolg waar ik zeer benieuwd naar uit zie.
Wel constateer ik thuis enige vermoeidheid die niet over lijkt te gaan. Dus op de hoek van de bank zitten prakkizeren hoe ik daarvan af kom en hoe laat ik nu moet eten en me tegenover mijn geloofsgenoten moet verontschuldigen voor mijn indringende verzoeken mij olp de hoogte te stellen van de bijzonderheden van de komende dienst om mij te kunnen voorbereiden.
Er was die avond geen film met Sandra Bullock, die zou laten zien hoe je liefde in je leven toe laat. Slapen deed ik de laatste weken toch niet en de volgende morgen na enige suffen toch wakker worden met onbehoorlijke druk midden op de borst en pijn beneden in de keel wat mij deed herinneren aan mijn vier jaren tuberculose in Sanatorium Oranje Nassaus Oord in Renkum waar reservekoningin regentesse Emma vroeger eenzaam huis hield. In hoeverre ik na mijn bevordering middels lintje en bijschrift tot de Orde van Oranje Nassau familie behoor, wil ik dat toch eens uitzoeken. Maar dat drukte mij niet zozeer, wel de a.s. manier van sterven, waarvan ik zoon Peter en dochtert Seraja in elk geval wilde laten kennis nemen, hoewel die het aanstellerij zouden vinden. Niettemin heeft Seraja een auto en Peter een fiets en  reservesleutel van mjn flat, zodat hij als gewoonlijk zonder aankondiging komt binnen stormen alsof er nooit iets is gebeurd.
Seraja de plantjes en bloemen uit de achterstalligheid halen en Peter mij vertellen van zijn laatste belevenissen op het gebied van zijn ziekten euma en artrose. Daarna verdwenen zij met enige voldoening, neem ik aan, van beide zijden. Pa leeft nog en iedereen heeft wel eens druk op de borst en keel.
Nu eens niet een handjevol slaaptabletten, maar slechs eentje met een paracetamolletje, en ziedaar, ik leef nog en wandelde vanmiddag, maandag 19-2-24, tussen 3 en 4 uur door het parkje of er volgens de mensen daar niets was gebeurd.
Niet te hard juichen jongen. Er zit nog iets. De overbuurvrouw komt met de advertentie van de vrouw van een vroegere speler van mijn elftal ESCA met het overlijdensbericht van haar man.
Aan alles komt een eind. Ik ontmoette hem elke dag in het park waar hj zijn hond Joep uit liet. Nu doet zijn vrouw dat. Vergeef ons onze fouten.

Ik wens zijn weduwe veel troostrijke gedachten en herinneringen toe. Toen kreeg ik van haar het lichte verwijt dat zij en Toon toch bij de uitreiking van mijn boek door de wethouder in de sytadsbiblioptheek in de M
Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Geard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnsium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaken bij Van Dijk&Witte) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar dor die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening, behoudens het verlies van emotie

Dagboek 19-2-24
Weekende wel…
Had van de ZdA-Arnhem bericht gekregen dat Sabbat 17-2-24 de speciale dienst zou zijn met voetwassing en Heilig Avondmaal.
Gewoonlijk begint de dienst met de Sabbatschool om 10.00 uur en vevolgt daarna om 11.00 uur de predikdienst en daarna nu niet om 12.00 uur de zgn ‘koffiedienst’. Dat bleek voor mij enige aanpassing van het vervoer door ‘Auotmaatje’, de vrijwilligersdienst van de stad. Ik bestelde twee dagen van tevoren twee ritten, één om 10.45 van huis naar de Adventkerk Parkstraat 46, de tweede om 13.15 uur van de kerk naar huis. Op zich al moeilijk genoeg, want stel je eens voor dat die automaat en ik in die twee dagen tevoren griep krijgen of kiespijn. Automaatje de chauffeur zijn op die dag niet te bellen en ik kan met die wijziging niet twee dagen te laat komen.
Nog erger: die chauffeur (kan ook chauffeuse zijn) haalt mij om 13.15 uur uit het koffiehonk, waar hij elke week een kopje koffie mee drinkt, en ziet daar niemand, inclusief mijzelf, op hem wachten. Ik heb een overdosis verantwoordelijkheidsgevoel (één woord), dus wil ik iedereen opbellen die misschien een oplossing voor dit vraagstuk heeft. Helaas heb ik mijn smartphone niet bij me om te zien of naam en i-phonenummer voor de eerste keer van mijn en zijn/haar leven is te bereiken.
Het enige voordeel daarvan is dat die derde dienst niet door ging. Mijn kortetermijnsgeheugen i niet je dat meer, zodat ik helaas dat gat niet kan invullen. Dus de volgende keer in mijn website het gevolg waar ik zeer benieuwd naar uit zie.
Wel constateer ik thuis enige vermoeidheid die niet over lijkt te gaan. Dus op de hoek van de bank zitten prakkizeren hoe ik daarvan af kom en hoe laat ik nu moet eten en me tegenover mijn geloofsgenoten moet verontschuldigen voor mijn indringende verzoeken mij olp de hoogte te stellen van de bijzonderheden van de komende dienst om mij te kunnen voorbereiden.
Er was die avond geen film met Sandra Bullock, die zou laten zien hoe je liefde in je leven toe laat. Slapen deed ik de laatste weken toch niet en de volgende morgen na enige suffen toch wakker worden met onbehoorlijke druk midden op de borst en pijn beneden in de keel wat mij deed herinneren aan mijn vier jaren tuberculose in Sanatorium Oranje Nassaus Oord in Renkum waar reservekoningin Emma vroeger eenzaam huis hield. In hoeverre ik na mijn bevordering middels lintje en bijschrift tot de Orde van Oranje Nassau familie behoor, wil ik toch eens uitzoeken. Maar dat drukte mij niet zozeer, wel de a.s. manier van sterven, ewaarvan ik zoon Peter en Seraja in elk geval wilde laten kennis nemen, hoewel die het aanstellerij zouden vinden. Niettemin heeft Seraja een auto en Peter een reservesleutel van mjn flat, zodat jij als gewoonlijk zonder aankondiging klomt binnen stormen alsof er nooit iets is gebeurd.
Seraja de plantjes en bloemen uit de achterstalligheid halen en Peter mij vertellen van zijn laatste belevenissen op het gebied van zijn ziekten. Daarna verdwenen zij met enige voldoening, neem ik aan, van beide zijden. Pa leeft nog en iedereen heeft wel eens druk op de borst en keel.
Nu eens niet een handjevol slaaptabletten, maar slechs eentje met een paracetamolletje, en ziedaar, ik leef nog en wandelde vanmiddag, maandag 19-2-24, tussen 3 en 4 uur door het parkje of er volgens de mensen daar niets was gebeurd.
Niet te hard juichen jongen. Er zit nog iets. De overbuurvrouw komt met de advertentie van de vrouw van een vroegere speler van mijn elftal ESCA met het overlijdensbericht van haar man.
Aan alles komt een eind. Ik ontmoette hem elke dag in het park waar hj zijn hond Joep uit liet. Nu doet zijn vrouw dat. Vergeef ons onze fouten.

ROEPING

Dagboek
ROEPING
Als je iemand roept doe je dat meestal met een verheven stem.
Als iemand jou roept doet hem dat eveneens met luider stem.
Iemand die zich geroepen hoort of voelt kan zeggen dat hij een “roeping” heeft ontvangen. Maar dat wordt hoofdzakelijk in godsdienstige kringen zo genoemd.
Het gaat er om wie die roep deed, waarom en waarover.

HERHALING
Je kunt inspiratie krijgen om een bepaald onderwerp te behandelen. Die inspiratie ontving ik de afgelopen tijd driemaal zo sterk, dat ik dacht, dat moet je inderdaad eens doen. Dat ééns´ verschoof je naar later. En zie…. later was je dat onderwerp en was je wat er uit te diepen viel en te overwegen kwijt!

DRANG
Wanneer de mens niet met soorten drang werd beproefd zouden wij niet bestaan. Maar ook als hij niet met verstand was begaafd dat ons het doet beheersen.
De bijna onbeheersbare sequeel drang is zo’n gave, net zoals iemand kan hebben om drugs te willen gebruiken, of wat talenten betreft de drang om te zingen, schrijven, spreken, schilderen, rekenen en wat dies meer zij. In de meeste gevallen is één van die talenten die hij ontvangt meer dan ‘normaal’ en wordt dat bevestigd door zijn beroepskeuze.
Bij al wat leeft, bewust of onbewust, bestaat de drang om zich te vermenigvuldigen. Vooral dat onbewuste is moeilijk te verklaren, zoals aan deze zin is te zien….
Wel kan iemand zo aan die drang toegeven, dat hij die verder wil ontwikkelen. Velen willen op dat gebied de beste ter wereld zijn. Dat is door de drang naar publiciteit die niet altijd kan worden vervuld of slechts ten dele. We kunnen hieruit vaststellen dat er goede, slechte, verkeerde en kleine of grote mate van drang bestaan.
Wanneer is wel of niet toegeven goed of slecht, is afhankelijk van je onderzoek wat het een of andere bij één of meer mensen heeft uitgericht. Ook zie je het resultaat bij jezelf. Het kan je wel of geen voldoening, geluksgevoel, verdriet, en ellende bezorgen. Waar kozen de Bijbelschrijvers, profeten, apostelen en in de eerste plaats Jezus Christus voor?

Dagboek 21-2-24

Nasleep spannend weekend
Dagboek 21-2-24
Vandaag kwam de gemeentelijke begeleidster Jasmijn met mij als elke week boodschappen doen. Ik kon eerst aan haar mijn belevenissen van het afgelopen weekend kwijt met mijn commentaar. Daar was weinig op te zeggen, behalve enig medeleven. Het luchtte mij op en ik kreeg mijn gevoel van humor weer terug. Je moet toch samen wat te lachen hebben? Maar de eerste die we tegen kwamen was de achterbuurman van Toon Jager, die mij vroeg of ik van diens overlijden gehoord had. Ik had dat al van Toons vrouw gehoord die met haar (was ‘hun’) hond mij in het parkje Sacre Couer ontmoette. Toon was het jaar eerder dement geworden zoals elk vijfde mens. Wij voetbalden samen in ESCA (Enka Sportclub Arnhem) op Het Lange Water Arnhem (voor het geval dat er nog overlevenden zijn die dit lezen). Wij hebben niet eens beschietingen of bombardementen nodig om te sterven. Het gaat vanzelf wel.
Met Jasmijn, op haar aanbevelen, na het doen van boodschappen, langs de Rijn vanaf Westervoort naa de binnenstad van Arnhem gereden. Die had ik in tientallen jaren niet gezien. Ik wilde weten wat daar aan woningen, gebouwen, werkplaatsen en straten waren gesloopt en bij gekomen, want net als het leven van de mens is net als het leven van een stad: een komen en gaan. Jijzelf bent daar deel van. Vergeefs gezocht naar de Oeverstraat 40 gezocht waar de uit hout bestaande boekbinderij vam Geard van Dalen stond. Omdat ik niet voldoende hersens had om na mijn veertiende jaar op ULO, HBS, Gymnsium enz. door te leren, moest ik een vak leren. Mijn vader (beste kleermaken bij Van Dijk&Witte) zei: met een vak ben je altijd onder dak. Ik heb het geweten. Die vier jaren waren de slechtste jaren van mijn leven. Ik had me beloofd eens op die plek te spugen.
Natuurlijk was die smerige binderij er niet meer. We konden niets eens daar door die nauwe straatjes koen. Maar met al die nog bestaande structuur en gebouwen tot twintig verdiepingen hoog, schonk het terug zien en het nieuwe zien enige genoegdoening, behoudens het verlies van emotie.

Dagboek 13.2.24 POLITIEK

Dagoek 13-2-24
POLITIEK
Nederland ging weer stemmen. Geert Wilders kreeg bij de verkiezingen met zijn partij Forum Voor Democratie tot ieders en zijn eigen verrassing een geweldig groot aantal stemmen. De partij werd de grootste van Nederland en moest dus Wilders als premier van Nederland leveren die het nieuwe kabinet zou samen stellen.
Wat minder verrassend was dat het moeilijk werd politici te vinden die met Wilders als premier in het kabinet wilde zitten. Deze had in het verleden zich vijandig uitgelaten over de buitenlanders die wegens verdrukking in eigen land naar Nederland waren gekomen. Alles wat vreemd is wordt gewoonlijk door de meeste mensen met wantrouwen en zelfs als vijanden gezien. Daar hadden vroeger mensen uit Friesland en Groningen in andere steden onder te lijden omdat men vond dat zij de beste baantjes kregen. We herinneren nog de instroom van de Turken en Marokkanen die na de aardbevingen in hun landen geen huis en baan konden vnden. De lelijkste woorden als viezerds en opvreters weren hen toebedeeld.
Wilders had in zijn toespraken op die mentaliteit ingespeeld. Vooral moslims uit de Oosterse landen kregen het van hem te verduren. Hij stelde voor een ‘hoofdvoddentax’ in te voeren, en zo voort. Hij zou de Nederlanders aan Nederland terug geven, zo stelde hij, na zijn overwnning de Nederlanders voor.
De andere partijen voorzagen door zulke opvattingen en wetgevingen van een kabinet de grootste ellende in ons land. Na maanden discuseren onde leiding van een formateur werd door hem een verslag ingediend waarin stond dat de besprekingen met de vier grootste partijen geen goed resltaat haden opgeleverd.
We zitten nu in een impasse, waarin weer voorstellen worden gedaan voor een nieuw kabinet.
Iedereen wacht in spanning af.

SCHAAPS…DRIFT – Historisch besef

Verniewde Schaapsdrift en Heemtuin  Presikhaaf

GEMENTE UIT BALANS?

Het is dringen blazen om die honderdduizend door de regering vereiste nieuwe woningen te plaatsen. Liefst op een plek waar nog geen woningven staan en er een goede infrastructuur is, die de nieuwe bewoners niet op achterstand zet voor het doen van hujn boodschapen.

Een gevaarlijke ondernemin voor het gemeentebestuur! Met alle goede bedoelingen een voorstel doen, waarmee bewoners direct akkoord gaan, lijkt niet mogelijk. Het wordt meestal een overleg op lamnge adem en met veel frustraties.

Zo maakt de gemeente Arnhem bekend de historische straat “Schaapsdrift” op de schop te willen nemen. De naam van de straat verwijst reeds naar een verleden dat de schapen van de Veluwe eenmaal per jaar langs deze weg naar de grazige weiden in het Broek geleid werden om te overleven. Er liep een beek langs, die de schapenhoeders de weg wees naar die weiden. Later kwamen wegens die beek daar elf wasserijen. Ik woonde in de Maria van Gelrestrraat en hoorde tussen 7 en 8 uur ’s morgens de verschillende fluittonen om de beurt ons op Plattenburg wakker roepen. Als we van het trapveldje van de paardenwei hiswaarts gingen, lagen wij, dorstige kwajongens op onze buik het heldere water te drinken. Dat wij later vernamen dat het water door die wasserijen heel wat bleekmiddel bevatte, lijkt dat ons toch niet te hebben vergiftigd. Ik mag mij verheugen op mijn 98-jarige leeftijd.

De gemeente wil de oude schuren en opstallen en zelfs de later nieuw gebouwde huizen daar af te breken om daar zoveel mogelijk nieuwe woningen te bouwen. En, ik houd mijn hart vast: om zoveel nieuwe mensen te bergen: woontorens….

Niet genoeg? Dan is daar nog altijd de heemtuin en de paardenwei direct links af de spoorbrug onder door. Want, het is geen dreigemnent meer, maar een noodzaak, zo beweert de gemeente. Ligt dat nou aan de leeftijd, die ons ikn de touwen jaagt, of is het de realiteit van het welbevinden? Jarenlang mocht ik lid zijn van het Platform Presikhaaf. Wij beijverden ons voor: “de bewoonbaarheid van de wijk” en “het welzijn van de bewoners”. Daaronder behoorden blijkbaar ook het park Presikhaaf, waar ik mij voor ijverde, want het in de oorlog vernielde park met dode en vernielde bomen, struiken en paden is toch weer prettig te bewandelen. Weliswaar zonder uitzicht op het “ooievaarsnest”, maar wie daar oog voor hebben, vol met historie als de plek daar het ooievaarsnest stond, het Esperantohuis, de blokhut en het kinderkoloniehuis. Dat heet “het historisch besef”, waar de mens blijkbaar niet buiten kan. Want wat je vandaag denkt en doet is morgen historie waaruit je de les trekt voor de komende tijd.

Dus laat de mens die komt niet buiten dat besef, en bewaar plekken als de boerderij, de heemtuin, de beek en de Schaapsdrift, die je meer thuis doen voelen dan de vele dreigende woontorens.

Piet Schreuder

polarisatie

POLARISATIE

Winnen of Verliezen

Of er een reden voor was of niet, maar af en toe deden we voor de gezelligheid in de huiselijke kring spelletjes. Ook als we familie of geestverwanten over de vloer hadden, kwam vooral mijn vader met de kaarten te voorschijn om een potje te gaan jokeren, één-en-dertigen of hartenjagen. Met ze tweeën kon ook: pesjanse. En ja, laat ik niet vergeten: Mens Erger Je Niet. En ja, het kon niet anders: eentje moest er winnen en de rest verloor het spelletje. Daar zaten we dan op elke kant van de tafel of op de hoek van de tafel, soms een kommetje met nootjes naast je. Om de spanning wat te verlichten, een kopje koffie of een glaasje ranja. Je moest eens weten hoe die nuchtere mensen een gezicht op zetten als ze een kaart moesten trekken. Twijfel overheerste, zal ik troef olpgooien of en laag kaartje? Om het later goed te praten, zeiden de verliezers: Ach, het is maar een spelletje. In kroegen en casno’s werd er niet zelden een levenskwestie van gemaakt. Als iemand van vals spelen werd verdacht ging men vaak genoeg op de vuist. Dat was dus de keerzijde van het verhaal.

Het kon zijn dat daardoor mensen voor hun leven elkander haten. Als je maar de kans zag dan deed je die ander te kort. Wilde je vrienden worden met iemand dan vertelde je welk een smeerlap je die ander vond. Samen sterk om die ander er weleens onder te krijgen.

Helaas is dit een karaktertrek van alle mensen over de wereld. Natuurlijk maar een klein, onschadelijk beetje bij jou en mij, totdat er een omstandigheid kwam en er een, om wat men nu noemt: “een grenzeloos overschrijdend gedrag” ontstaat. Eén of een groep personen komen in het algemeen verdoemhoekje. Je loopt het liefst om zulk persoon of groep heen. De ander is niet meer veilig voor jou al negeer je hem/haar zoveel mogelijk. Je haalt al of niet ware bewijzen aan van de kwade kanten van de gehate. Je toont je als een psycholoog. Niemand die het beter weet dan jij. Je vind anderen maar stom als ze het niet zo zien. Bij een ruzie tot oorlog toe: het eerste wat sneuvelt is de waarheid.

Het kost niet veel moeite om de wereldsituatie zo te beoordelen en vast te stellen dat bij alle onenigheid tot oorlogen toe oorzaken en gevolgen zijn. Wat te doen om die gevolgen te vermijden? “Och, het is maar een spelletje” zeggen, telt niet meer, er zijn immers al gewonden en doden gevallen. Of dit alles ten goede kan keren? Niets is voor niets. Deze maal is het een offer, en wel jezelf, je eigendunk, je hoogmoed, je eigenwijsheid, en al wat je meer bij een onenigheid in de weg staat. Omdat ik vergeven wil worden, vergeef ik dan ook mijn tegenstander? Zie ik in hem/haar een mens zoals ik? Heb ik wel genoeg zelfkennis?

Het is altijd zo geweest, alleen noemt het vanaf 2022 tijdens een discussie over de wereldsituatie “Polarisatie”, wat betekent dat er twee polen zijn die elkaar niet kunnen naderen. Twee personen die eerst goed met elkaar opverweg konden, kunnen opeens vijanden van elkaar zijn. Maar niet alleen personen, maar ook kunnen zo twee rassen, twee landen, twee volken, of wat voor groepen ook zich gevaarlijk van elkaar afzonderen of gelijk gestemden zoeken en vinden om de anderen te bestrijden. Oorzaken van een oolog.
Weet dit voordat je en discussie begint.

De kwestie H.H.

De kwestie H.H.

Onderstaande bestand is vervangen door een gecorrigeerde, die beter is voor de website. Dus zoeken maar onderstaande tekst maar niet in website opnemen.

KARAKTER CONTRA KARAKTER
Eenheid in verschil, daarop zei ze: Daar geef ik geen antwoord op. Met andere woorden: dat gaat je niets aan. Zo werd het een inpertinente vraag. Excuses daarvoor. Om te zien in hoeverre we vrienden konden zijn en elkaar konden verdragen, dacht ik de verschillen van elkaar te noemen. Bescheidenheid. Weet je wat inpertinent is? Ik vroeg een dame die zei dat zij over twee weken naar Spanje zou gaan, maar met ‘wie’ zij naar Spanje ging? Daar geef ik geen antwoord op, zei ze.dat kan toch niet helemaal uitmaken of je al of niet goed met elkaar kunt omgaan, laat staan om elkaar geven. Wij kennen best echtparen die totaal verschillend zijn en vaak ruziën, maar die toch weten dat ze bij elkaar horen en als het eop aan komt het voor elkaar opnemen. Ze zeggen zelfs soms zuchtend dat ze verschillend zijn, maar bedoelen daarmee dat het een mooi wonder is dat ze elkaar hadden ontmoet.

Onderstaande bestand is vervangen door een gecorrigeerde, die beter is voor de website. Dus zoeken maar onderstaande tekst maar niet in website opnemen.

KARAKTER CONTRA KARAKTER
Eenheid in verscheidenheid. Weet je wat inpertinent is? Ik vroeg een dame die zei dat zij over twee weken naar Spanje zou gaan, maar met ‘wie’ zij in Spanje ging, daarop zei ze: Daar geef ik geen antwoord op. Met andere woorden: dat gaat je niets aan. Zo werd het een inpertinente vraag. Excuses daarvoor. Om te zien in hoeverre we vrienden konden zijn en elkaar konden verdragen, dacht ik de verschillen van elkaar te noemen. Maar dat kan toch niet helemaal uitmaken of je al of niet goed met elkaar kunt omgaan, laat staan om elkaar geven. Wij kennen best echtparen die totaal verschillend zijn en vaak ruziën, maar die toch weten dat ze bij elkaar horen en als het eop aan komt het voor elkaar opnemen. Ze zeggen zelfs soms zuchtend dat ze verschillend zijn, maar bedoelen daarmee dat het een mooi wonder is dat ze elkaar hadden ontmoet.
Ik heb met die dame, met wie ik op mijn wandelingetje af en toe praat, zover ik kan na gaan, de volgende
Overeenkomsten: Geweldloos – Natuur – Geschiedenis – Vrijwilliger – Dieren – Reizen – Boeken – Boerderijen – Spanje – alg. kennis – meer opgeleid – naastenliefde.

Verschillen: De dame heeft (volgens mijn waarnemingen: Eigendunk – Complottheorieën (Samenzweringen) – Corona ontkennen – Haat – Wraak – Straffen – Tribunalen voor de overheid – Democratie vaak ontkennen – Overheden sowieso slecht – Verdachtmakingen – Wantrouwen – Paranoia – Jokken – Fantaseren – Twistziek.

De heer (ik): Faalangst bij veel werkzaamheden (o.a. publiceren – spreken in openbaar) – minderwaardigheidscomplex – stiekum trots op o.a. lintje – speelt in omgang soms comedie – praalt met gebrek aan schoolopleiding gecompenseerd met schriftelijke studies en ervaring (o.a. l.l. verpeger psych.inrichting) – 4 jaar dienstweigeraarskamp – reizen o.a. naar Helsinki als lichtmatroos op coaster en Jeruzalem per passagiersschip – trots op enige kennis van de historie van Presikhaaf – en niet tenslotte: schijntrots op mijn 98 jaar.

Discussie is alleen mogelijk als er verschillen in meningen zijn. Als iemand zich voelt aangevallen, schiet hij dadelijk in de verdediging. Hij rechtvardigt zich met argumenten. De ander bestrijdt die en komt met zijn argumenten. Twee meningen overt hetzelfde onderwerp zijn geboren. Dat hoeft dus geen belemmering te zijn voor de goede omgang. Een belangrijk veschijnsel is dat iemand die nog geen mening heeft over een bepaald onderwerp, de eerste persoon, die zijn mening met grote overtuigingskracht geeft, hij hem gelijk geeft. Misschien denkt hij er dan over na en zoekt bevestiging zonder de ander te hebben gehoord, of het minder heftig antwoord minder te hebben afgewogen. De nog neutrale toehoorder zou de zaak zelf mkoeten onderzoeken, maar is er niet toe in staat, of vindt het gewoon niet de moeite waard, of…. is te lui om e denken, helaas.

Als je het wel de moeite aard vindt en niet vooraf die jij aardig vind, gelijk geeft en na gaat denken en daarbij eerlijkheid betracht, dan zal hij net zolang naar de waarheid zoeken door de argumenten tegen elkaar af te wegen. Helaas weer: niets is hoinderd procent. Wie de volledige waraheid in pacht heeft mag het zeggen, zonder zelfverheerlijking en eigendunk. Och, hier komn we op het terrein van de eigenschappen die bij elk mens op de wereld door alle tijdenverschillend zijn. Pychologen en natuurkundigen spreken over de zegen van diversiteit in al wat leeft omdat men vortdurend de verschillen wil overbruggen en daarbij nieuwe ontdekkingen doet, wat de groei naar het ulltime kan bewerken.

Wij hebben het wel over de gunstige uitkomst die gewenst is: het geluk van mens en dier. Met frisse tegenzin moeten we vaststellen dat het ook een ongunstige uitkomst kan geven. Neem de ontwikkeling van de wapens, eerst met pijl en boog en daarna met chemische- en kernbommen…. Is het verwonderlijk dat de mens, al of niet ontwikkeld, besluit dat ieder mens zijn gebreken heeft, goede en slechte eigenschappen, die de volmaakt goede vestandhouding met naasteniefde en liefde voor het nog onbekende. Moet hij zich daarom overgeveven aan “het lot”?